اجتناب
اجتناب: به معنای دورى گزیدن است.اجتناب از عناوین کلّى است که در همه ی فقه، کاربرد دارد و در این جا، به اجمال، به مباحث آن اشاره مى‌شود.
با عرض سلام و احترام، من هیچ الگوی خوبی برای رفتار صحیح با همکلاسان دختر در دانشگاه نمیابم. در رشته ما 15 پسر و 50 دختر تحصیل میکنند و تعامل با ایشان اجتناب ناپذیرست. بنده واقعاً دنبال راهی میگردم. باتشکر
سلام/ رابطه شغل مدار با رعایت عفاف، حجاب و وقار طرفین. یعنی رابطه لذت جویانه یا با قصد ریبه و ... نباشد
سلام/ رابطه شغل مدار با رعایت عفاف، حجاب و وقار طرفین. یعنی رابطه لذت جویانه یا با قصد ریبه و ... نباشد
عنوان سوال:
با عرض سلام و احترام، من هیچ الگوی خوبی برای رفتار صحیح با همکلاسان دختر در دانشگاه نمیابم. در رشته ما 15 پسر و 50 دختر تحصیل میکنند و تعامل با ایشان اجتناب ناپذیرست. بنده واقعاً دنبال راهی میگردم. باتشکر
پاسخ:
سلام/ رابطه شغل مدار با رعایت عفاف، حجاب و وقار طرفین.
یعنی رابطه لذت جویانه یا با قصد ریبه و ... نباشد
- [سایر] با سلام دوباره پیروی مشاوره قبلی با کد شماره 720243 خواستم بگم که این نامزدی بین من و این آقا پسر بین خودمان است و کسی خبر نداره ما در مشهد با همدیگر آشنا شدیم و تنها راه ما برای قبول کردن خانواده آقا پسر این است که دختر از مشهد انتخاب کند_وتنها راهی که دختر بیرون از خراسان نباشه این است که عاشق یک دانشجویی بشه که نمیدونسته از مشهد نیست حالا که عاشق این خانوم شده راه دیگه ای نداره و باید برود شهرستان این خانوم خاستگاری واینکه این آشنایی از دانشگاه باشه یا از راهی که مورد رضایت خانواده پسر باشه.مثل قوم و خویشان اگه خانواده پسر بفهمه که ما با همدیگه تو مشهد دوست شدیم و برود به خانوادش بگوید که من دختری میخوام که دوست منه و خونه اش بروجنه و دانشگاهش اهوازه اصلا قبول نمیکنن واسه ی همین تنها راه ما واسه ازدواج این است که من (دختر خانوم) در مشهد قبول بشوم اگه میشه به قضیه روانشناسی این مطالب نگاه نکنید و فقط راهی جلوی من قرار بدید که یا مشهد قبول بشم و یا اینکه اینکه این همه ترم را الاف و بیکار نباشم اگه میشه واسه ی چند رتبه ی خوب در دانشگاه فردوسی با این وجود که من اهل استان چهارمحال و بختیاری هستم را پیشنهاد بدید اگه میشه رتبه ای که بشود این رشته ها را (روزانه و شبانه ) در دانشگاه فردوسی مشهد قبول بشوم را برام بفرستید اگه لطف کنید هر چه سریعتر جواب بدید با تشکر از زحمات شما خسته نباشید
- [سایر] سلام و احترام پسر 26 ساله و دانشجوی رشته کارشناسی ارشد هستم. از لحاظ شخصیتی فردی نسبتا پرخاش جو,حساس و کمی کم حوصله هستم. و از این بابت در مورد ازدواج نگران می باشم. افرادی با خصوصیت اخلاقی بنده باید با چه اشخاصی ازدواج کنند که در زندگی مشترک هم زن و هم مرد مشکلات کم تری داشته باشند؟ دختر آرام یا دختری دقیقا مطابق خصوصیت اخلاقی خودم؟ و اصولا برای رفع این مشکل قبل از ازدواج چه راه حلی را توصبه میکنید؟ با سپاس
- [سایر] سلام آقای مردای خوبین؟ من از دانشجویان دانشگاه شهید چمرانم من 2سال نشون کرده پسر داییم هستم ولی تا الن هیچ رابطه خاصی با هم نداشتیم یعنی اون تمایلی نشون نداده من هم دختر اصلا نمیتونم قدم پیش بذارم نمیدونم چه احساسی بهم داره خیلی اذیتم موقعیتهای خوبی هم ناخواسته از دست دادم یه جورایی پاسوزش شدم تورو خدا یه راهی برای تسکینم بهم بدین چکار کنم بهش شک دارم که کس دیگه ایی رو دوست داشته باشه اخه منوخواهرم هردومون با هم نشون کرده 2داداش شدیم که خواهرم الان عقد کرده ولی من بلاتکلیفم تورو خدا زود جواب بدین یه دنیا تشکر از بهترینها
- [سایر] سلام.از طرف مادرم می نویسم: سلام جوانی با تفاوت سنی 12 سال تقاضای خواستگاری از دخترم را دارد.ایشان پزشکی است که در سال 81 فارغ التحصیل شده و دختر من دانشجوی سال سوم دندانپزشکی است.این آقای پزشک مطب ندارد و آنطور که خودش به دختر ما گفته است علاقه ای به گرفتن تخصص در ایران ندارد و قصد خروج از ایران و ادامه تحصیل در خارج از کشور را دارد.الان هم دارای شغل ثابتی نیست و متاسفانه بر عکس خانواده ی ما از نظر مذهبی مایه ی خیلی قوی ای ندارند.ولی از قبل در دانشگاه با دختر بنده بدون اطلاع خانواده ی ما صحبت کرده و در او دلبستگی ایجاد کرده اند و وعده و وعید هایی نیز داده اند.پدر فرزند من به شدت با این طور آشنایی هایی مخالف است و تضاد وحشتناکی بین دختر و پدر ایجاد شده است و کلاً نظام خانواده ی ما به هم ریخته است در حالی که به احتمال زیاد ارتباطات مخفیانه ی این دو ادامه دارد. البته مادر ایشان تلفنی تقاضای ملاقات(خواستگاری)را نموده است ولی پدر فرزندم هرگز حاضر نیست که آنها را بپذیرد چون دختر من 21 ساله و پسر 33 ساله است و پدرش می گوید ایشان چون شغل ثابت و استخدامی ندارد عاقبت مشخصی هم برایش معلوم نیست!لازم به ذکر که دختر به شدت با این وصلت موافق و پدرش به شدت مخالف است!پسر هم پدر ندارد و تک پسر است با یک خواهر. شما ما را راهنمایی کنید که چگونه این تضاد بین پدر و دختر را حل کنیم؟در ضمن همسر بنده هم انسان تحصیل کرده و استاد دانشگاه هست
- [سایر] سلام . خسته نباشید توی اصفهان زندگی می کنم . سال آخر دانشگاه ( کارشناسی رشته ی IT). در خانواده 4 فرزند هستیم و من دختر دوم هستم. و البته خواهر بزرگترم هم هنوز ازدواج نکرده. وضعیت اقتصادی معمولی داریم و هیچ وقت از نظر مالی حسرت چیزی رو نداشتیم. پدرم باز نشسته ی آموزش پرورش و مادرم به خانه دار از نظر فرهنگی در سطح بالایی هستیم و اکثر عمه و عمو هام استاد دانشگاه هستند. خب حالا اصل موضوع: توی 2 سال گذشته خاستگارای زیادی داشتم از استاد گرفته تا فامیل . از بین این افراد یک پسر درخواست داد که یک یک ترم از من بالاتر بود.رشته ی مدیریت صنعتی و از شهرستان سمیرم.با وضعیت مالی متوسط تحقیقاتم توی دانشگاه: همه می گفتند خوب پسریه. ولی فقط یک نفر که بهش سپرده بودم تحقیق کنه گفت پسر خوبی نیست ولی اصلا نتونستم مطمئن بشم که راست می گه یا نه از طرف دیگه موقعیت این پسر در حال حاضر برای ازدواج مناسب نیست.نه کار مناسبی و نه ماشین و خونه ی خوب خودش می گه اگه بدونه من موافقم خیلی زود تمام شرایط رو درست می کنه ولی اصلا نمی خوام امیدوارش کنم که بعدا مشکلی پیش بیاد. خود من هم اصلا آدم احساساتی نیستم و دوست دارم تصمیمم کاملا عاقلانه ایی بگیرم هم این فرد خیلی داره اصرار می کنه و هم از طرفی نم خوام الکی امیدوارش کنم عمه ی من مشاور هستند و با این پسر ملاقاتی داشتند.به نظرشون برای من موقعیت های بهتری هست . ولی می ترسم که این فرد تا 2 سال دیگه موقعیتش خیلی خوب بشه و اون موقع پشیمون بشم واقعا نمی دونم.اگه ممکنه راهنماییم کنید
- [سایر] با سلام دختری 23 ساله هستم ساکن شهر قم و در رشته مهندسی تحصیل نمودهام. شخصی به خواستگاری من آمده با 22 سال سن و دانشجو... خانواده فرد مورد نظر از بستگان هستند و سابقه خوبی از نظر رفتار و برخوردهای اجتماعی بین اطرافیان خود دارند. وضع مالی نسبتا خوبی در حد تامین فرزندان خود نیز دارند. تقریبا خانواده بنده و تمامی آشنایان به این ازدواج راضی بوده و وی را کیس مناسبی قلمداد می نمایند. اما من شک و تردید زیادی دارم چرا که از اختلاف سنی نامناسبمان میترسم و همچنین از اینکه ممکن است ایشان به دلیل سن کم به بلوغ لازم نرسیده باشند. فکر میکنم از نظر هوشی نیز از خود من پایینتر باشند و علاوه بر این ما بایستی پس از ازدواج در شهر دیگری زندگی کنیم که نمیدانم درست است از شهر و خانواده خود دور شوم یا نه؟ خلاصه اینکه نمی دانم چه برخوردی داشته باشم و چه تصمیمی بگیریم یا چه شرط و شروطی برای ضمانت خوشبختی تعیین نمایم. لطفا من را راهنمایی نمایید....
- [سایر] سلام پسری هستم که وارد سن 24 سالگی شدم یکبار در سن 21 سالگی متاهل شدم و بنا بدلایلی جدا شدم )در زمان عقد بود و اصلا رابطه ای هم نبوده در کار( الان دو سال گذشته و تصمیم گرفتم ازدواج کنم . برای ازدواجم هم شرایطشو دارم ونه دارم ماشین دارم .شغل دولتی با سابقه 4.5سال دارم و از لحاظ بلوغ فکری و سیاسی هم به حد مطلوب رسیدم مشکل اقتصادی هم ندارم و خداروشکر میتونم خرج زندگی رو بدم. من دانشجو هستم در کنار کارم و یکسال دیگه مونده از تحصیلم و .... اما مشکل اساسی بنده همین جا که اول خانواده میگن زوده و دلیلشونم همین دانشجو بودن من هست و میگن درستو تمام کردی بعد ... اما منه جوون که تمام شرایط رو دارم و تنها درس یکم مشغله شده برام آیا مجاز هست که بیشتر از این صبر کنم ؟ اصلا امکان به گناه افتادن من زیاد نیست؟ وقتی یکی شرایطشو نداره خب به طبع فکر ازدواجم نیست اما منی که همه چیشو دارم بایستی بخاطر درس با افکار خودم کلنجار برم؟ اما بحث دیگه اینه که من از دختری خوشم میاد که البته ایشون دختر بسیار خوبی هستن و مادرم هم تا حالا زبونی بعد از طلاقم ابراز رضایت کرده از ایشون و خانواده دخار طوری هست که بدرقم میخوان دخترشون سر و سامون بگیره و ترم آخر دانشجوی پزشکی هستن و بعدش با اولین گزینه خوب .... بنظرتون من به خانواده بگم که میخوام ازدواج کنم یا به نظرشون احترام بزارم و صبور باشم ؟ با این فرض بگیرید صبوری منو که اگه یکسال صبر کنم احتمال 50% دیگه دختری که ازش اسم بردم نتونم ..... مشکل اساسی من همینه که نمیتونم به خانواده بگم و روم نمیشه. ممنون میشم فن و راهی جلوم بزارید که برم به خانواده بگم که من نیاز به ازدواج دارم و .... بنوعی چجوری سر صحبتو باز کنم باتشکر
- [سایر] سلام من یه پسر 21 ساله ام با وضع مادی نه چندان خوب ،دانشجو یه دانشگاه خوب و یه رشته خوب با قیافه ی متوسط که از 17 سالگی به دختر عمه 15 ساله م با وضع مالی متوسط رو به بالا با قیافه ی قشنگ علاقه پیدا کردم(اون موقع بچه بودم و بی جنبه ،شاید اصلا عشق نبود) ،یه با بهش یه اس عاشقانه دادم اونم گفت اگه عاشق شدی بهم بگو، منم اولش دروغ گفتم که دوسش ندارم ولی بعد چند روز بهش اس دادم و گفتم که دوسش دارم و اون چند روزی باهام خوب بود ولی بعد چند وقت گفت که دوسم نداره و دیگه باهم حرف نزدیم و من دانشگاه قبول شدم و کلا هر چند ماه یه بار همو می بینیم و در حد یه سلام باهم حرف می زنیم و تو این چهار سال هیچ وقت خونشون نرفتم یا بهش نگاه نکردم(دلم واسش تنگ شده؛کاش میشد یه بار دیگه مثل بچه گیمون با هم بخندیم و فقط یه بار نگاش کنم به خدا فقط یه بار،اما نمی تونم ،میترسم چشمون به چشم هم بیفته)ولی وقتی از خوابگاه میرم خونه(هر ترم فقط یه بار میرم) هردو هفته یه بار میاد خونمون (نه بخاطر من کلا زیاد میان خونه ما)....آخه خدایی مگه من چه گناهی کردم که اینجوری عذابم میده خوب اگه دوسم نداره چرا اینقد میاد ومیره ،من فقط باید به عکش نگاه کنم وقتی خودش جلو روم نشسته و نمی تونم نگاش کنم...من نمی تونم برم خواستگاریش آخه نه سربازی رفتم و نه وضع مالی خوبی دارم ..اگه شما کسی رو دوس نداشته باشین اینجوری می کنید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ تو رو خدا کمکم کنید.
- [سایر] با سلام خدمت شما بنده قبلا هم پیام داده بودم ولی ظاهرا جوابی دریافت نکردم اگر امکان داره وقتی به سوالی جواب میفرمایید یک میل به سوال کننده زده بشه مبنی بر اینکه به سوال شما پاسخ داده شده تا ایشان به سایت مراجعه کنن.ممنون حالا سوالم: بنده پسری 23 ساله از تهران دانشجوی سال آخر رشته کامپیوتر، خدمت نرفته ام، فعلا بیکار هستم.این از مشخصات. من در دانشگاه به یکی از همکلاسی هام علاقه مند شدم و بدون اینکه با خانواده ام مطرح کنم به ایشون پیشنهاد ازدواج دادم در ضمن بگم که من پدرم فوت کرده. یکی از دلیل هایی که نگفتم سردرگمی خودم بوده که آیا من میتونم از پس مشکلات بر بیام در حالی که شغل مشخصی فعلا ندارم و خدمت هم نرفتم و دلیل بعدیش این هست که خانواده ی من خانواده ای مذهبی هستن و من از این نگران هستم که این دختر خاونم به خاطر ظاهرشون (مانتویی و آرایش کرده) میتونن بعدا با خانواده ی من ارتباط خوبی داشته باشن و بالعکس. حالا من با ایشون قرار شده که صحبت کنیم و من این قرار عقب میندازم. من هم اگه قرار باشه که با ایشون صحبت کنم میخوام تمام این مسائل مطرح کنم(حجاب،شرایط شغلیم و....)در ضمن بگم که هم سن هم هستیم. حالا شما بگید با این شرایطی که من دارم آیا اصلا صلاحیت ازدواج رو دارم یا خیر لطفا راهنمایی بفرمایید...
- [سایر] ( یا حق ) سلام آقای مرادی خسته نباشین. در مورد علاقه یک طرفه، به یکی از دوستان گفته بودین که علاقه واقعی یک آقا پسر رو باید از خواستگاری رسمی که ایشون به عمل میارن تشخیص داد. اما شاید مواردی وجود داشته باشه که اون آقا به خاطر شرایطشون(اشتغال به تحصیل+نرفتن به سبازی+نداشتن شغل) نتونن اقدام به خواستگاری کنن چون با این حال جواب خانواده دختر حتما منفیه. من خودم درگیر یک همچین موردی شده ام. ترم های اول دانشگاه حس کردم رفتار یکی از همکلاسی هام نسبت به من کمی متفاوت است، مدت زیادی سعی کردم به این رفتارها توجهی نشون ندم و درگیر این مسائل نشم اما بعد از یکی – دو ترم احساس کردم به ایشون علاقه مند شدم ، از اون مدت تا حالا خیلی سعی کردم فراموشش کنم ،بارها به خودم گفتم این یک توهم بیشتر نیست. الان ترم های آخر رو سپری می کنم در حالیکه تمام این مدت ذهنم مشغول بوده و روی درسام تاثیر گذاشته چون اصلا تمرکز ندارم. گاهی فکر می کنم اگر از طرف ایشون موضوع مطرح نشده شاید به دلایلی مثل اشتغال به تحصیل ،نرفتن به سربازی و نداشتن شغله. حالامن باید منتظر ایشون بمونم یا فراموشش کنم؟ چه جوری می تونم فراموشش کنم؟
مسئله مرتبط یافت نشد