عهد
عهد آن است که انسان با خدا پیمان ببندد كه اگر به حاجت شرعى خود برسد كار خيرى را انجام دهد.
اگر با خداوند عهد کنیم که فلان کار را دیگر انجام نمی دهم ولی آن را انجام بدهیم چه حکمی دارد؟
اگر کسی (با شرایطی که برای عهد در رساله های توضیح المسائل مراجع عظام تقلید آمده است[1] ) با خداوند عهد ببندد و به آن عمل نکند ( فرقی نمی کند که به انجام کاری تعهد نموده باشد یا بر ترک کاری) باید کفاره بدهد؛ یعنی شصت فقیر را سیر کند، و یا دو ماه روزه بگیرد،[2] یا یک بنده آزاد کند.[3] [1] مثلا عهد به امر راجح تعلق می گیرد و با منع پدر منعقد نمی شود و صیغه لازم دارد یعنی بگوید: (با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم) امّا اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد، عهد او اعتباری ندارد. نک: توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2667 و 2668 . [2] از این ایام، سی و یک روز آن باید پی در پی باشد، اما باقی مانده؛ یعنی 29روز دیگر را می تواند با فاصله بگیرد. [3] توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2669.
اگر کسی (با شرایطی که برای عهد در رساله های توضیح المسائل مراجع عظام تقلید آمده است[1] ) با خداوند عهد ببندد و به آن عمل نکند ( فرقی نمی کند که به انجام کاری تعهد نموده باشد یا بر ترک کاری) باید کفاره بدهد؛ یعنی شصت فقیر را سیر کند، و یا دو ماه روزه بگیرد،[2] یا یک بنده آزاد کند.[3] [1] مثلا عهد به امر راجح تعلق می گیرد و با منع پدر منعقد نمی شود و صیغه لازم دارد یعنی بگوید: (با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم) امّا اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد، عهد او اعتباری ندارد. نک: توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2667 و 2668 . [2] از این ایام، سی و یک روز آن باید پی در پی باشد، اما باقی مانده؛ یعنی 29روز دیگر را می تواند با فاصله بگیرد. [3] توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2669.
عنوان سوال:
اگر با خداوند عهد کنیم که فلان کار را دیگر انجام نمی دهم ولی آن را انجام بدهیم چه حکمی دارد؟
پاسخ:
اگر کسی (با شرایطی که برای عهد در رساله های توضیح المسائل مراجع عظام تقلید آمده است[1] ) با خداوند عهد ببندد و به آن عمل نکند ( فرقی نمی کند که به انجام کاری تعهد نموده باشد یا بر ترک کاری) باید کفاره بدهد؛ یعنی شصت فقیر را سیر کند، و یا دو ماه روزه بگیرد،[2] یا یک بنده آزاد کند.[3]
[1] مثلا عهد به امر راجح تعلق می گیرد و با منع پدر منعقد نمی شود و صیغه لازم دارد یعنی بگوید: (با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم) امّا اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد، عهد او اعتباری ندارد. نک: توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2667 و 2668 . [2] از این ایام، سی و یک روز آن باید پی در پی باشد، اما باقی مانده؛ یعنی 29روز دیگر را می تواند با فاصله بگیرد. [3] توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2669.
- [سایر] در کتاب رساله نوشته است باید صیغه ی عهد خواند مانند : بگوید با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم حال آیا قل دادن مانند عهد بستن است
- [سایر] روز الست چه روزی است؟ و منظور از عهد با خدا چیست؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] من عهد کردم که برای خدا در قبال شفاعت اهل بیت علیهم السلام، پول نگیرم اما ادامه این کار برای من سخت است؟
- [سایر] اگه کودکمان پرسید خدا کجاست چه جوابی داریم که بدهیم؟
- [سایر] چگونه فقط به رضای خداوند اهمیت بدهیم نه رضای دیگران؟
- [سایر] خداوند پیش از عهد گرفتن از جاهلان چه عهدی از دانشمندان گرفته است؟
- [سایر] اصحاب پیامبر (ص) ایا عهد و پیمان خود را با خدا و پیامبر شکستند ؟
- [سایر] با سلام من با خدا عهد بستم که اگر فلان گناه را که قبلا انجام میدادم دیگه انجام ندهم به من علم زیادی بدهد و قرآن را به نیت عهدم باز کردم و آیه 5آن صفحه را خواندم سوره مریم آیه 30 شد نظر شما چیست
- [سایر] ما معتقدیم هر چیزی در علم خداوند از ازل ثبت (چه از نظر قران و چه از نظر روایات). سوال این است که اگر خداوند به آنچه که قرار است انجام دهیم آگاه است آیا این جبر علم خدا است که ما را به سوی انجام کار سوق می دهد؟ زیرا اگر خلاف علم خدا فعلی از ما صادر شود علم خدا نقض می گردد و اگر موافق علم خدا انجام دهیم که جبر است. البته بعضی از دوستان اینچنین استدلال می کنند که علم خداوند مانند مدیر مدرسه ای است که می داند اگر فلان دانش آموز درس نخواند مردود می شود. یعنی در علم خدا اینطور است که می داند اگر ما فلان عمل را انجام دهیم به فلان نتیجه منتهی می شویم و اگر بهمان کار را بکنیم به نتیجه دیگر. ولی به نظر حقیر این جواب خود نقض علم جامع خدواند است.
- [سایر] اگر کسی سؤال کند خدا رو چه کسی آفریده چه توضیحی بهش بدهیم؟ چطور شخص را قانع کنیم؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] عمل کردن به (عهد) مانند نذر واجب است به شرط این که صیغه عهد را بخواند، مثلاً بگوید: (با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم) اما اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد عهد او اعتباری ندارد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] عمل کردن به (عهد) مانند نذر واجب است به شرط این که صیغه عهد را بخواند، مثلاً بگوید: (با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم) اما اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد عهد او اعتباری ندارد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] عمل کردن به (عهد) مانند نذر واجب است به شرط این که صیغه عهد را بخواند، مثلاً بگوید: (با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم) اما اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد عهد او اعتباری ندارد.
- [آیت الله مظاهری] هیچ فرقی بین نذر و عهد نیست مگر در تلفّظ، مثلاً اگر بگوید با خدا عهد میکنم که هر شب نماز شب بخوانم یا اگر مریض من خوب شد هزار تومان صدقه میدهم، به آن عهد می‌گویند و اگر بگوید با خدا نذر میکنم که هر شب نماز شب بخوانم یا با خدا نذر میکنم که اگر مسافر من سالم برگشت فلان کار خیر را انجام بدهم، به آن نذر می‌گویند و کلیه مسائلی که در نذر گفته شد در عهد نیز میآید.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] در عهد هم مثل نذر باید صیغه عهد یعنی (عاهدت الله) یا (علیّ عهد الله) یا ترجمه آن را به زبان فارسی بگوید: (با خدای خود عهد می بندم که فلان کار را انجام دهم) و اگر صیغه نخواند و فقط در ذهن تصور کند عهد صحیح منعقد نشده است و نیز کاری را که عهد می کند انجام دهد باید امری باشد که از لحاظ شرعی خوب باشد و اگر عهد می کند که کاری را ترک کند باید ترک آن کار از لحاظ شرعی خوب باشد و اگر عهد می کند کاری را که شرعاً مباح می باشد یعنی نه خوب باشد نه بد انجام دهد بنابر احتیاط واجب باید آن کار را انجام دهد و اگر عهد می کند کاری را که شرعاً بد است انجام دهد یا کاری را که شرعاً خوب است ترک کند عهد باطل است و چیزی بر او واجب نمی شود.
- [آیت الله شبیری زنجانی] در عهد هم مثل نذر باید با خداوند عهد نماید و آن را انشاء کند و لازم نیست انشاء عهد با صیغه لفظی صورت گیرد بلکه می‌تواند آن را با نوشته یا با کار دیگری انجام دهد ولی در هر حال باید نام خداوند را - به هر زبانی هر چند عربی نباشد - بر زبان آورد و اگر عهد کند کاری را که خوب است به جا آورد یا کاری را که بد است ترک کند عمل به عهد لازم است، بلکه ظاهراً اگر کاری را عهد کرده که انجام و ترک آن از هر جهت یکسان است، باید به عهد خود وفا کند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] نذر دو قسم است: اوّل: نذری که بصورت مشروط انجام می شود مثلا می گوید: چنانچه بیمار من بهبود یابد انجام فلان کار برای خدا بر عهده من است (اینگونه نذر را نذر شکر می گویند) یا اگر مرتکب فلان کار زشت شوم فلان کار خیر را برای خدا انجام خواهم داد (اینگونه نذر کردن را نذر زجر گویند). دوّم: نذر مطلق: و آن نذری است که بدون هیچ قید و شرطی بگوید: (لله علیّ) یا (برای خدا بر عهده من است) که فلان کار را انجام دهم و همه این نذرها صحیح است.
- [آیت الله اردبیلی] هرگاه با خدا عهد کند که اگر به حاجت شرعی خود برسد کار خیری را انجام دهد، بعد از آن که حاجت او برآورده شد، باید آن کار را انجام دهد و نیز اگر بدون آن که حاجتی داشته باشد، عهد کند که عمل خیری را انجام دهد، آن عمل بر او واجب می‌شود.
- [آیت الله علوی گرگانی] هرگاه با خدا عهد کند که اگر به حاجت شرعی خود برسد، کار خیری را انجام دهد، بعد از آن که حاجتش برآورده شد باید آن کار را انجام دهد و نیز اگر بدون آن که حاجتی داشته باشد، عهد کند که عمل خیری را انجام دهد، آن عمل بر او واجب می‌شود.
- [آیت الله نوری همدانی] هرگاه با خدا عهد کند که اگر به حاجت شرعی خود برسد کار خیری را انجام دهد ، بعد از آنکه حاجتش برآورده شد ، باید آن کار را انجام دهد و نیز اگر بدون آنکه حاجتی داشته باشد ؛ عهد کند که عمل خیری را انجام دهد ، آن عمل بر او واجب می شود .