خلوص نیت محصول معرفت است با شناخت اصولی و عمیق از هستی و خداوند آدمی به این نتیجه خواهید رسید که همه چیز از او است و به او باز می‌گردد: (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ) آن گاه دل را متوجه او خواهد ساخت و با هیچ چیز و هیچ کس به جای او حساب باز نخواهد کرد. برای این منظور بایستی با دو بال معرفت و عمل به پیش رفت تا دل آیینه حق گردد و جز در او تجلی نیابد. تدبر در آیات قرآن به ویژه آیات توحیدی آن و نیز مطالعه سرگذشت اولیای الهی در این زمینه کارساز است. برای کسب اخلاص راه‌های زیر سودمند است: 1- استعانت و طلب اخلاص از حق‌تعالی و توسل به ائمه طاهرین(ع) در این رابطه. 2- حتی‌الامکان عبادات را پنهانی و دور از دید دیگران انجام دادن. البته این نباید مانع حضور در جامعه و جماعات در موارد رجحان بشود. 3- توجه داشتن به اینکه ریا و خودنمایی باعث سوزاندن و هبط عمل است. انسان همواره باید به خود این هشدار را بدهد و مواظبت کند که مبادا به خاطر خوش آمدن دیگران حسنات خود را - که با زحمت و تلاش بسیار برای آخرت اندوخته - یکجا بسوزاند و نابودسازد و به جای کسب محبوبیت نزد خلق خدا مبغوض وی گردد. 4- بی‌ارزشی و پوچی خوش‌آمد دیگران را در برابر رضای حق‌تعالی همواره به خود تفهیم و تلقین کند. با خود بگوید: فرضا همه اعمال مرا ببینند و تحسین کنند عاقبت چه؟ این تعریفات نهایتا چه سودی دارد و در برابر خسرانی که به بار می‌آورد چه ارزشی خواهد داشت؟ 5- توجه به اینکه دل‌ها و قلوب همه در اختیار رب‌الارباب است. اوست که اگر بخواهد و صلاح بداند دل‌ها را به کسی متوجه می‌سازد و اگر بخواهد روی گردان می‌سازد. بنابراین تلاش در جهت کسب قلوب بیراهه‌ای پوچ انتها است. 6- کتابهای اخلاقی به ویژه کتاب شریف (چهل حدیث) حضرت امام خمینی را مطالعه فرمایید. مطالعه کتابهای زیر نیز به شما توصیه می‌شود: 1- ترجمه المراقبات(اعمال السنه)،میرزا جواد آقا ملکی تبریزی 2- نامه‌ها و برنامه‌ها،علامه حسن زاده آملی 3- در آسمان معرفت،علامه حسن زاده آملی 4- تازیانه سلوک،علامه حسن زاده آملی 5- حکمت عبادات،آیت‌اللَّه‌جوادی آملی 6- آیت بصیرت،احمد لقمانی برای جلب رضایت پروردگار به چند نکته توجه نمایید: الف) در هر کار ابتدا با خود بیندیشد عملی که می خواهد انجام بدهد محبوب خداوند است یا نه؟ اگر آن را مطلوب خداوند یافت انجام دهد هر چند بر خلاف خواسته نفس خود باشد و اگر آن را مغضوب پروردگار یافت ترک نماید هر چند مطابق میل او باشد. ب ) پس از آنکه عمل صحیح و مرضی خداوند را برگزید همواره بکوشد آن را کاملا خالص و صرفا برای رضای او بجا آورد و ریا و خودنمایی که عمل را به آتش می کشد در آن راه ندهد. ج ) پس از انجام عمل صالح همواره مواظبت کند که عجب و خودپسندی یا تکبر و خود بزرگ بینی در او راه نیابد و این مراقبت را تا آخر عمر تداوم بخشد. زیرا هر اندازه شخص خود را بزرگ بیند نزد خداوند خوارتر است و هر اندازه خود را ذلیل و خاضع‌تر بیند نزد او عزیزتر و گرامی‌تر است. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 2/100112837)
