خوف و هراس دو گونه است: ممدوح و مذموم. خوف و هراس مذموم مانند: خوف از روزگار، خوف از مردم، خلایق و... برای دوستان خداوند معنا ندارد. از این‌رو؛ امام صادق(ع) فرمودند: «مؤمن، غیر از خدا از احدی نمی‌ترسد». و به فرموده قرآن کریم: «این فقط شیطان است که پیروان خود را می‌ترساند. از آنها نترسید و از من بترسید اگر ایمان دارید».
اما خوف ممدوح و ارزشمند خوف از جلال و عظمت الهی است در این باب پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «هر کس به خداوند عارف‌تر باشد نسبت به حضرتش هراسان‌تر است».
خوف ممدوح، خوف خواص و بزرگان است که از مشاهده عظمت و جلال و تجلی اسما در قلب حاصل می‌گردد و خوف حاصل از عظمت حق از لذایذ معنوی است و منافاتی با آیه کریمه: «الا إنّ اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» ندارد، بلکه از صفات کمال کاملان می‌باشد. از این‌رو؛ خطاب به حضرت صاحب الزمان(عج) عرضه می‌داریم: «سلام بر تو ای پاک نهاد هراسان و خائف از جلال و جبروت حضرت حق».
