چرا اهل بیت را به چند نفر اختصاص می‌‌دهید؟!

اختصاص "اهل بیت" به چهارده معصوم (‏ع) اختصاص بشری و انسانی نیست. انحصاری است که از کلام الاهی در آیه ی تطهیر و روایات نبی مکرم اسلام (ص) به دست می‏آید. در اثبات این مدعا می‏توان به دلایل دلالتی و روایق متعددی استناد کرد. دلایل دلالتی (متنی): الف: قرآن کریم، کلام الاهی است که به زبان عربی بر پیامبر خود، نازل کرده است. کلام خدا چون فعل او، از هر گونه عیب و نقصی مبرا است و هیچ گونه خطای ادبی مخالف قاعده در آن راه ندارد.   حال اگر قرار باشد تا آیه ی تطهیر و اهل بیت در آن آیه، راجع به تمامی منتسبین به رسول خدا (ص) باشد، امری مغایر با قوانین زبان عرب حادث شده است که به صحت و یا فصاحت کلام الاهی ضربه خواهد زد؛ زیرا تعداد زنان سرای پیامبر (ص) بسی بیشتر از مردان بود. با چنین فرضی ارجاع ضمایر مذکر در آیه‏ی تطهیر بر جمعیتی که اکثریت آن را زنان تشکیل می‏دهد، واقعه‏ای برخلاف قواعد محاوره‏ی عرب رخ خواهد داد.   ب: در تعیین معنای یک کلمه باید به قراین ملازم با صدور آن توجه داشت تا به معنای دقیق و حقیقی کلمه پی برد. در آیه‏ی شریفه‏ی تطهیر نیز کلمه‏ی اهل مورد بحث ما است. این کلمه دایم الاضافه‏ی معنوی است؛ یعنی بدون تکیه‏گاه و مضاف الیه، کامل نمی‏شود. در این آیه نیز به البیت اضافه شده و می‏دانیم که جز خانه ی فاطمه (ع) هیچ خانه‏ی دیگری داخل در این مقوله نیست. اگر منظور از بیت خانه ی مسکونی بود - تا دیگر زنان پیامبر، داخل این عنوان شوند - می‏باید ام سلمه که آیه در خانه‏ی او نازل شده است اولین فرد و مصداق آیه باشد. ولی واقعیت بر خلاف آن است؛ زیرا پیامبر (ص) با تأیید ام سلمه وی را تحت عنوان اهل بیت ندانستند. ب: دلایل روایی: الف: گروهی از روایات که از قول پیامبر (ص) صادر شده و هدف از آنها، انحصار و تبیین معنای اهل بیت در آیه‏ی تطهیر بوده است. از این رو پیامبر (ص) می‏فرمایند که این آیه در حق پنج نفر نازل شده است. من، علی، فاطمه، حسن و حسین (ع).   ب: گروه دیگر از روایات، رفتار نبوی را در این باره متذکر می‏شوند؛ چرا که تعالیم فعلی، ماندگارتر از   تعالیم قولی هستند. لذا راوی می‏گوید که پیامبر(ص) شش ماه، در هنگام نمازها به در خانه ی فاطمه ‏(ع) آمده و می‏فرمودند: "الصلاة اهل البیت" و آیه ی تطهیر را می‏خواندند.   ج: دسته سوم از روایات، داستان‏هایی هستند که شیوع این انحصار و شناخته شدن اهل بیت را نزد مردم، نشان می‏دهند. که تفصیل این دست در کتب تفسیری آمده است.