بندگی کدام است؟ و بنده کیست؟ و چگونه می‌توان در طریق بندگی حرکت کرد؟

عبادت را اهل لغت به معنای غایت خضوع و تذلّل دانسته‌اند و گفته‌اند چون عبادت مرتبه اعلای خضوع است، از این‌رو؛ شایسته نیست، مگر برای کسی که اعلا مراتب وجود و کمال و اعظم مراتب نعم و احسان را دارد و از این جهت عبادت غیر حق شرک است؛ زیرا که اخلاص در عبادت تحقق نیافته است.
بندگی در سه چیز خلاصه می‌گردد:
اول: این‌که بنده در آنچه خداوند بر او منّت گذاشته و بخشیده است برای خود مالکیت نبیند، بدان جهت که بندگان را ملکی نیست، مال را مال خدا می‌دانند، و آن‌را در جایی که خدا فرموده است قرار می‌دهد.
دوم: بنده خدا برای خودش مصلحت اندیشی و تدبیر نمی‌نماید.
سوم: تمام مشغولیت بنده منحصر شود به آنچه که خداوند او را بدان امر نموده یا از آن نهی فرموده است. با این بیان، هم حقیقت بندگی روشن می‌گردد و هم طریق تحصیل آن. بندگی مفتاح ولایت است و نام بنده بهترین اسم‌ها. انسان کامل، عبدالله است که فانی در حضرت الهیه باشد و مغلوب اسمای الهی.
پس بنده پروردگار کسی است که اطاعت و فرمانبرداری خداوند شیرینی او و محبت خدا لذتش باشد. حاجت به خدای خود برد و حکایت خویش به او گوید و توکل و اعتماد خود بر او بندد.