خونی که زن پیش از بیرون آمدن اوّلین جزء بچّه می‌بیند نفاس نیست. - رساله آیت الله بروجردی - موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی (امین)

رساله عملیه آیت الله بروجردی
آدرس: http://www.broujerdi.ir

خونی که زن پیش از بیرون آمدن اوّلین جزء بچّه می‌بیند نفاس نیست.

عنوان مسئله:

خونی که زن پیش از بیرون آمدن اوّلین جزء بچّه می‌بیند نفاس نیست.

پرسش‌های مرتبط از این مرجع

مرسوم است اشخاصی که از حج مراجعت می‌کنند مخارج رفت و آمد و ولیمه دارند و هم چنین اشیایی برای خویشان و دوستان خود به رسم سوقات می‌آورند، آیا این مخارج جزء مؤونه حج می‌باشد یا خیر؟
زنی که بچّه او منحصر به یک دختر بوده با همان دختر به سبب زلزله در زیر آوار فوت نموده و آن زن مال دارد و آن بچّه مال ندارد و این زن شوهری دارد که پدر آن دختر است و مادری، طریق ارث آن زن چگونه است؟
زن هرگاه به واسطه حیض و یا نفاس، یا آن که حاج به واسطه ضیق وقت متمکّن از عمره حج تمتّع نشد، حج آنها مبدّل به حجِ افراد می‌شود، معنی ضیق وقت را بیان فرمایید.
در مورد معالجه لک‌های چشم که تمام قرنیه را فرا گرفته و شخص دید ندارد، از قرنیه چشم مرده استفاده می‌شود، چشم مرده را تا شش ساعت پس از مرگ از کاسه بیرون آورده و در یخچال حفظ نموده، لک چشم زنده را به وسیله اسبابی برداشته در عوض به قدر همان لک از قرنیه مرده برداشته جای آن می‌گذارند، این قرنیه مرده در عضو چشم زنده مانده و دید هم پیدا می‌شود، منظور آن است که مقرّر فرمائید: 1 - آیا بیرون آوردن چشم مرده از حدقه مسؤولیّت دارد یا خیر؟ 2 - قرنیه مرده که جزء بدن زنده می‌شود چه صورت دارد؟ 3 - عمل کننده موآخذ خواهد بود یا خیر؟
حمّام کوچک و بزرگیست در محلّی که هر دو وقف است و به واسطه کثرت جمعیّت، اهالی و سکنه محل مزبور می‌خواهند حمّام بزرگ راتوسعه دهند و مکانی که مقتضی باشد برای توسعه دادن حمّام مزبور ممکن نیست فقط حمّام کوچک چون جنب حمّام بزرگ واقع است ممکن است دو حمّام یکی شود و وسعتی که منظور است عملی شود و اصلح به حال اهالی هم این نحوه است و حمّام کوچکی هم که امر طهارت اهالی مختل نماند بعد بنا می‌شود، در صورت مفروضه جایز است که حمّام کوچک را داخل حمّام بزرگ نمایند و خزانه آن هم جزء خزانه حمّام بزرگ شود و غسل در آن صحیح است یا نه؟
شخصی در محلّی واقع شده که دستش به اهل علم نمی‌رسد و زنش را طلاق داده و خیال می‌گرده بعد از طلاق هر وقت بخواهد تا آخر عمر می‌تواند رجوع کند، لذا بعد از یک سال از طلاقِ آن زن رجوع نموده و از او بچّه دار شده و فعلاً آن مرد مرده، آیا آن زن و آن بچّه‌ها از او ارث می‌برند یا خیر؟
مالک از انگور و گندم که زکات به آنها تَعَلُّق گرفته تصرّف می‌کند و تا انگور به باغ است خود و زن و بچّه و مهمان از آن می‌خورند و هدیه و تعارف می‌فرستد و تا گندم به صحراء است از آن گندم بر می‌دارد و به آن گوشت و نان و میوه می‌خرد و به فقیر و سائل می‌دهد، آیا مالک زکات آن قدری را که تصرّف نموده باید بدهد یا نه؟
زنی در سال گذشته از شخصی که مورد وثوق او بوده از لزوم طواف نساء از برای زنان پرسیده، آن شخص به گمان آن که او سؤال از این می‌کند که آیا ترک طواف نساء به صحّت حج مضر است یا نه؟ به او جواب منفی داده و گفته: طواف نساء شرط صحّت حج نیست و زن به گمان آن که او می‌گوید اصلاً برای زنان لازم نیست، لذا به اطمینان گفته آن شخص ترک کرده، بعداً پس از ورود به تهران فهمیده که بر زن لازم بوده، فوراً نوشته به مکّه در غیر موسم نایب برای طواف بگیرند. آیا بر این زن لازم است که خودش هم برود و یا همان نایب گرفتن کافی است؟ و آیا در صورت کفایت نیابت، لازم است در موسم باشد، یا همان نیابت غیرموسم کافی است؟ و نیز شوهر این زن پس از آمدن به تهران - با آن که در عمره تمتّع احتیاطاً طواف نساء را به جا آورده، مع ذلک - مردّد شده که آیا طواف نساء را در حج تمتّع به جا آورده، یا آن که فراموش کرده، آن هم به مکّه نوشته نایب گرفته. آیا نایب گرفتن او هم کفایت می‌کند، یا باید امسال خود برود، یا اصلاً بر او اعاده لازم نیست، یا نیابت در موسم حج لازم است؟ و آیا حج این زن و شوهرصحیح است یا خیر؟
چه می‌فرمایید در این مسأله شرعیه که: سه برادر محمّد علی و محمّدحسین و محمّد رضا جمع المال بودند، برادر وسط به نام محمّد حسین فوت می‌کند، دارایی سه برادر ضیاع و عقار و سرمایه تجاری و مستقلّات و غیرها و ازجمله شش دانگ یک دستگاه کارخانه با متفرّعات می‌باشد، بعد از فوت برادر وسطی بین دو برادر زنده و ورثه متوفّی برای تقسیم دارایی که بالمثالثه بوده‌اند اختلافاتی تولید می‌شود که دنباله اختلافات به محاکم دادگستری می‌کشد. ورثه متوفّی عبارتند از: مادر و یک عیال و چند پسر و دختر، در این مشاجرات مادر متوفّی که یکی از ورّاث است شرکت نکرده ورثه متوفّی مدّعی بودند سهم متوفّی از دو برادر زنده بیش از یک ثُلث دارایی بوده است، بعد از مدّتی مشاجره و مرافعه بالأخره بین محمّد رضا و ورثه متوفّی در قسمت کارخانه که مهمتر از سایر اقلام داراییست تسالم می‌شود به این نحو سهمی محمّد رضا از کارخانه که دو دانگ بوده نیم دانگ کمتر برده و ورثه هم در عوض پنجاه هزارتومان وجه به ایشان بپردازند و این تسالم در یکی از محاضر اسناد رسمی وزارت دادگستری به ثبت می‌رسانند. مدّت مدیدی پس از انجام این توافق، مادر متوفّی تمام حصّه از کل ما تَرَک را که به ارث می‌برد به موجب سند رسمی به دو پسر خود محمّد علی و محمّد رضا مصالحه کرده که اکنون مالک سُدس ماتَرَک متوفّی محمّد علی و محمّد رضا می‌باشند. موضوع نیم دانگ کارخانه - که به شرح معروضه جزء ماتَرَک متوفّی قرار گرفته - اختلاف نظر تولید شده به این طور ورثه می‌گویند: چون مادر متوفّی دراقامه دعوی شرکت نکرده سهمی نمی‌برد و از طرف دیگر دو برادر - که مالک سُدس می‌باشند - اظهار می‌دارند: این نیم دانگ جزء ماتَرَک شده و حصّه مادر هم از کل ماتَرَک است که بین ورثه باید مطابق احکام مقدّسه اسلام تقسیم شود. آیا در این مسأله شرعیه که تا کنون حصّه مادر از ماتَرَک مجزّی و تسلیم نشده است نسبت به نیم دانگ سابق الذکر حق به جانب کدام طرف است؟ و آیا مادر هم از نیم دانگ سهم می‌برد یا خیر؟
این جانب در حدود دو سال است که در آمریکا مشغول تحصیل بوده و تا توانسته‌ام در اجرای دستورات دین مبین اسلام کوشیده‌ام، قبل از این که از ایران حرکت نمایم به حضور یکی از علمای دین مشرّف شده تا وظایف دین خود را در یک مملکت غیر مسلمان بدانم، یکی از دستورات ایشان آن بود که گوشت و ماهی نخورم و چندی قبل در قرآن مجید به این آیات مبارکه برخوردم( حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِیرِ )(100)،( وَ ما ذُبِحَ عَلَی النُّصُبِ )(101) و آیه مبارکه دیگر( الْیَوْمَ اُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّباتُ وَطَعامُ الَّذِینَ اُوتُوا الْکِتابَ حِل لَکُمْ وَطَعامُکُمْ حِلٌّ لَهُمْ )(102)، اوّلاً مسیحی‌ها غیر خدا را در موقع ذبح نام نمی‌برند و در ثانی جزء کسانی هستند که کتاب به آنها عطا شده است، این جانب دلیلی نمی‌بینم که گوشت نخورم. چنان چه بفرمایید که این جانب اشتباه درک نموده است تقاضا می‌نماید که این جانب را روشن فرمایید که باعث سپاسگزاری خواهد بود. دیگر آن که این جانب تا بیست سالگی وقتی نماز می‌خواندم معنی آن راندانسته‌ام و نفهمیدم که چه می‌گویم، ولی بعد از این که به معنی بزرگ آن واقف شدم از نماز خواندن چندان بار بیشتر لذّت می‌برم، آیا بهتر نیست که هر کسی نماز را به زبان محلّی خود گفته و از ادای آن چندین بار بیشتر لذّت ببرد؟ چرا اصلاً قرآن مجید را به فارسی ساده ننوشته و در دسترس مردم گذارده تاهم عالی‌ترین کتاب را برای هدایت جامعه مسلمان ایران هدیه کرده و هم مردم از خواندن آن لذّت برده و با گفته‌های پروردگارشان آشنا شوند؟ مردم قرآن مجید را تلاوت کرده و از افراد بی‌خبر معانی آن را می‌پرسند که به جای هدایت باعث گمراهی می‌شود، اگر دلائل مخالفی وجود دارد که در قرآن مجید گفته شده تقاضا می‌نماید که ذکر نام سوره و شماره آیه را فرموده و این جانب را از بی‌خبری نجات دهید.

پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع

مسائل مرتبط از این مرجع

مسائل مرتبط از دیگر مراجع

1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین