اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد. - رساله آیت الله شبیری زنجانی

رساله عملیه آیت الله شبیری زنجانی
آدرس: http://zanjani.net

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد.

عنوان مسئله:

پرسش‌های مرتبط از این مرجع

کسی که می‌خواهد کفاره عمدی روزه را بدهد و نمیتواند به 60 نفر یکجا طعام بدهد،آیا می‌تواند به یک خانواده شش ‌نفری،ده مرتبه طعام بدهد؟
درنماز ظهر امام جماعت با میکروفن نماز را اقامه می کند و این باعث می شود حمد و سوره وی در مسجد به گوش تمام نمازگزاران برسد. آیا این کار به لزوم آهسته خواندن نماز ظهر، اشکالی وارد نمی کند؟
مسافری که می‌داند یا احتمال می‌دهد قبل از ظهر به وطن می‌رسد، آیا لازم است در سفر امساک کند تا وقتی به وطن رسید نیت روزه کند؟

پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع

[سایر] اگر شخصی در ماه مبارک رمضان هنگام مراجعت از سفر، پیش از ظهر به حدّ ترخّص وطنش یا جایی که می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، ولی بعد از اذان ظهر به وطن یا محلّی که می خواهد بماند برسد، و کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد، آیا روزه آن روز بر او واجب است یا نه؟
[آیت الله فاضل لنکرانی] اگر شخصی در ماه مبارک رمضان هنگام مراجعت از سفر، پیش از ظهر به حدّ ترخّص وطنش یا جایی که می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، ولی بعد از ظهر به وطن یا محلّی که می خواهد بماند برسد، و کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد، آیا روزه آن روز بر او واجب است یا نه؟
[سایر] اگر مسافر قبل از اذان ظهر به وطن برسد روزه او چه حکمی دارد؟
[سایر] چرا اگر کسی در مسافرت بوده و قصد دارد به وطنش بیاید و قبل از اذان ظهر به ترخص وطنش برسد، روزه‌اش صحیح است، اما اگر یک دقیقه بعد از اذان برسد روزه‌اش در آن روز صحیح نیست؟ فلسفه و حکمت این دو معیار شرعی (حد ترخص و اذان ظهر ) چیست؟
[آیت الله خوئی] صریح فتوا است که (مسافر یا کسی که قصد اقامت دارد قبل از ظهر به وطن یا محل اقامت برسد) چنانچه مسافر ظهر به وطن یا محل اقامت برسد و یا آن که اذان ظهر را در حد ترخص بشنود و مفطر به عمل نیاورده باشد، آیا نیت روزه کند صحیح است؟ و یا آنکه شرط است قبل از ظهر ولو به قلیل به وطن یا محل اقامت برسد، و حد ترخص برای مسافری که وارد می‌شود کافی نیست، فقط اعتبار حد ترخص برای مسافری است که از وطن یا محل اقامت خارج می‌شود؟
[آیت الله بهجت] آیا مراد از ظهر که اگر مسافر قبل از ظهر حرکت کند، روزه اش باطل و اگر بعد از ظهر حرکت کند، روزه اش صحیح است ، ظهر حقیقی است؟
[آیت الله مظاهری] اگر مسافر به یقین بداند که قبل از ظهر به مقصد نمی‌رسد و کارهایی را که مبطل روزه است، انجام دهد؛ مثلاً غذا و آب بخورد و اتفاقاً قبل از ظهر به مقصد برسد، روزة آن روز فقط قضا دارد یا کفاره هم دارد؟
[آیت الله سیستانی] اگرشخص روزه د‌اربعداز ظهر حرکت کند و روز بعد ، قبل از اذان ظهر برسد روزه او در این دو روز چه حکمی دارد؟
[آیت الله سبحانی] برخی دو وطن اختیار کرده اند اگر از وطنش به وطن دیگر برود چه زمانی باید به وطن دوم برسد تا روزه اش صحیح باشد؟
[آیت الله فاضل لنکرانی] شخصی در ماه مبارک رمضان قبل از ظهر از وطنش یا از محل اقامه خود حرکت می کند و خروج او از حد ترخّص بعد از ظهر انجام می شود. آیا روزه آن روز بر او واجب است یا نه؟

مسائل مرتبط از این مرجع

در ماه رمضان اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه کاری که روزه را باطل می‌کند، انجام نداده، باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نیست و در این مسأله فرقی نیست که قبل از فجر در سفر بوده و یا آن که ابتدا روزه گرفته و سپس با مسافرت، روزه را باطل کرده و بعد به وطن یا جایی که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، رسیده است.
برای هشت نفر، مستحب است در ماه رمضان - اگر چه روزه نیستند - از کاری که روزه را باطل می‌کند، خودداری نمایند: اول: مسافری که در سفر کاری که روزه را باطل می‌کند انجام داده باشد و پیش از ظهر به وطنش یا به جایی که می‌خواهد ده روز بماند برسد. دوم: مسافری که بعد از ظهر به وطنش یا به جایی که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند برسد (با توجّه به مسأله 1730). سوم: مریضی که در اثناء روز خوب شود (با تفصیلی که در مسأله 1576 گذشت). چهارم: زنی که در بین روز از خون حیض و نفاس پاک شود. پنجم: زنی که بعد از ظهر حائض شود. ششم: کافری که در بین روز مسلمان شود (با تفصیلی که در مسأله 1575 گذشت). هفتم: کودکی که در بین روز بالغ شود (با تفصیل مورد پیشین). هشتم: دیوانه‌ای که در بین روز عاقل شود (با تفصیل مورد پیشین).
مسافری که نماز نخوانده، اگر پیش از تمام شدن وقت به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، باید نماز را تمام بخواند و کسی که مسافر نیست، اگر در اول وقت نماز نخواند و مسافرت کند، در سفر باید نماز را شکسته بخواند و احتیاط مستحب آن است که در صورت اول شکسته و در صورت دوم تمام نیز بخواند و رعایت این احتیاط در صورت دوم مناسبتر است.
کسی که از وطنش صرفِ نظر کرده و می‌خواهد وطن دیگری برای خود اختیار کند، اگر کثیر السفر نباشد، باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند. شرط هشتم: (به حدّ ترخص برسد) یعنی از وطنش یا جایی که قصد کرده ده روز در آن جا بماند، به قدری دور شود که صدای اذان بلند آخر آن جا را نشنود و نیز اهل آن محل او را نبینند.
مسافری که به وطنش برمی‌گردد وقتی به جایی برسد که صدای اذان آخر شهر را می‌شنود یا اهل شهر او را می‌بینند، باید نماز را تمام بخواند و نیز مسافری که می‌خواهد ده روز در محلی بماند، وقتی به جایی برسد که صدای اذان آنجا را بشنود یا اهل آنجا او را ببینند، باید نماز را تمام بخواند و احتیاط مستحب آن است که نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند یا آن را تأخیر بیندازد تا به منزل برسد.
کسی که در وسعت وقت می‌خواهد قضای روزه ماه رمضان را بگیرد هر گاه جنب باشد - به جهت احتلام یا به سبب دیگر - و تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روی عمد نباشد، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد و باید در روز دیگری به جا آورد.
مسافر نمی‌تواند روزه مستحبی بگیرد، مگر در مدینه طیبه (به تفصیلی که در مسأله بعد می‌آید) و اگر نذر کند روزه مستحبی بگیرد، نمی‌تواند آن را در سفر به جا آورد، مگر در نیّت نذر تصریح کرده باشد که روزه را در سفر انجام دهد، یا چه مسافر باشد یا نباشد روزه بگیرد و لازم نیست قبل از رفتن به مسافرت نذر کند بلکه می‌تواند بعد از سفر نذر کند که در همان سفر روزه بگیرد.
در قضای روزه ماه رمضان، اگر از شب نیت روزه را داشته باشد یا وقت قضا تنگ باشد جایز نیست روزه خود را باطل کند؛ خواه پیش از ظهر باشد خواه بعد از ظهر و اگر از شب نیت نکرده باشد و وقت هم داشته باشد می‌تواند پیش از ظهر روزه خود را باطل نماید ولی بعد از ظهر نمی‌تواند.
مسافری که قصد کرده ده روز در محلّی بماند، باید روزه واجب معیّن - مثل روزه ماه رمضان - را بگیرد و می‌تواند روزه قضا و روزه مستحبی را هم بجا بیاورد و نافله ظهر و عصر را هم بخواند.
کسی که اصلاً نمی‌داند که مسافر نمی‌تواند روزه بگیرد، اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد روزه‌اش باطل است و اگر تا مغرب نفهمد، روزه‌اش صحیح است.

مسائل مرتبط از دیگر مراجع

[آیت الله بروجردی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آن جا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
[آیت الله خوئی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به‌جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
[آیت الله نوری همدانی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد ، یا بجائی برسد که می خواهد ده روز در آنجا بماند ، نباید آن روز را روزه بگیرد .
[آیت الله سبحانی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جائی برسد که می خواهد ده روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
[آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می خواهد ده روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
[امام خمینی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می خواهد ده روز در آن جا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
[آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد؛ یا به جائی برسد که می خواهد ده روز در آن جا بماند؛ نباید آن روز را روزه بگیرد.
[آیت الله وحید خراسانی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش یا به جایی که می خواهد ده روز در ان جا بماند برسد روزه ان روزش صحیح نیست
[آیت الله سیستانی] اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد ، یا به جائی برسد که می‌خواهد ده روز در آن جا بماند بنابر احتیاط روزه‌اش باطل است ، و باید آن را قضا کند .
[آیت الله مظاهری] اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد یا به جایی که می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه پیش از ظهر به حدّ ترخّص برسد و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد باید آن روز را روزه بگیرد.

1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین