شیعه که به امامت معتقد است، چگونه از طریق قرآن قابل اثبات است که باید از امامان پیروی نمود؟ همچنین چگونه آنها از طرف خداوند منصوب شده اند؟ لطفا جواب با جزئیات و کامل باشد؛ زیرا در شرایطی قرار داریم که با سؤالاتی از طرف دانشجویان سنی مواجه هستیم.

امامت در لغت به معنای پیشوایی،‌ مقتدایی و رهبری است و امام به معنای چیزی است که از ‌آن پیروی شود؛ چه انسان باشد یا غیر آن و چه حق باشد یا باطل؛ یعنی مطلق پیشوا، مقتدا و رهبر. امامت، در اصطلاح عبارت است از: رهبری عمومی و همه جانبه الاهی در تمام امور دینی و دنیوی برای یک انسان کامل مشخص، در هر عصر و زمانی به جانشینی پیامبر اسلا‌م (ص).   " امامت"، از دیدگاه متکلّمان شیعی، مانند نبوت،‌ از اصول دین بوده و مقامی الاهی است. امام، تمام وظایفی را که پیامبر (ص) بر عهده داشت، ‌به جز سمت نبوت، ‌بر عهده می‌گیرد .   انتصاب از جانب خدا،‌ عصمت و افضلیت، سه شرط اساسی امام است. براساس این دیدگاه،‌ ادلّه عقلی و نقلی زیادی برای اثبات امامت و وجوب اطاعت و پیروی از آنها وجود دارد .   در قرآن آیاتی وجود دارد که هم در بیان اثبات امامت است و هم وجوب اطاعت امام از آنها استفاده می شود. آیات 142 سوره بقره، 67 سوره مائده با عنوان آیه تبلیغ، 55 مائده با عنوان آیه ولایت و... از جمله آیاتی هستند که شأن نزول آنها راجع به مسئله امامت است.   غیر از این موارد، آیات دیگری نظیر: آیه صادقین: "یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین"، آیه مودت: "قل لا اسئلکم علیه اجراً الا المودة فی القربی"، نیز مستقیماً به ولایت و امامت حضرت علی (ع) و دیگر ائمه پرداخته است که در روایات پیامبر اکرم (ص) که در کتاب های اهل سنت و شیعه نقل شده، آمده است.