از میان نشانه‌های روشن در مکه، مقام ابراهیم است؛ زیرا محلی است که در آن جا ابراهیم (ع) ایستاد. در مورد تفسیر و معنای "مقام ابراهیم" بعضی بر این اعتقادند که تمام" حج" مقام ابراهیم است. عده ای بر این باورند که مقام ابراهیم "عرفه" و "مشعر الحرام" و "جمرات سهگانه" است. برخی نیز اعتقاد دارند که تمام حرم مکه، مقام ابراهیم محسوب می‌شود. اما با توجه به ادله موجود و با در نظر گرفتن ظاهر آیه مربوطه به نظر می رسد که منظور از آن، همان مقام معروف ابراهیم است و آن نقطهای است در نزدیکی خانه کعبه، که هم اکنون سنگ مخصوصی که اثر پای ابراهیم بر آن نمایان است در آن جا است و حجاج بعد از انجام طواف پشت سر آن میروند و نماز طواف به جا میآورند. نقل شده است هنگامی که حضرت ابراهیم و اسماعیل (ع) مشغول بنای کعبه بودند تا جایی که دست ابراهیم نمیرسید از این رو یک سنگ در زیر پایش قرار داد و زور و قوّت او به سنگ زیر پای او رسید، و نشان علامت پایش روی آن ماند. یا این که زمانی که ابراهیم به زیارت اسماعیل رفت، همسر اسماعیل به ابرهیم گفت: سرت را پایین بیار تا گرد و خاک از سر و رویت پاک کنم، و بشویم. ابراهیم پای راستش را جلو برد و بر سر سنگی قرار داد، نشان علامت پایش در آن سنگ ماند. البته واضح است که این مسئله به هر نحوی که انجام پذیرفته باشد، یکی از معجزات حضرت ابراهیم است از این جهت اگر استبعادی باشد برطرف می شود.
