با توجه به دستورات اسلامی، تنها افرادی شایستگی حاکمیت بر انسان ها را دارند که اجازه ای خاص و یا عام از جانب پروردگار داشته باشند و سایر افراد، حتی اگر از پشتیبانی اکثریت جامعه برخوردار بوده و حکومتی را نیز تشکیل دهند، نمی توانند مورد تأیید دین اسلام باشند. از طرفی، به صورت معمول، یک حکومت، زمانی شکل خواهد گرفت و ادامه خواهد یافت که از پشتیبانی قشر وسیعی از جامعه برخوردار باشد و از طرف دیگر، در تمام سیستم های حکومتی، رضایت لحظه ای مردم در مورد قوانین و نهادهای ثابت نمی تواند مبنای ادامه کار آنها باشد، بلکه چنین موضوعی، در نهایت به هرج و مرج می انجامد. به همین دلیل، نمی توان برخی اعتراضات و نارضایتی های مقطعی را دلیلی برای سلب مشروعیت حکومت اسلامی در نظر گرفت.
