در آیه شریفه یک نوع پیوستگی و ارتباط بین تحمل سختی ها و رسیدن به آسانی وجود دارد؛ یعنی این طور نیست که انسان به طور اتفاقی بعد از سختی، به راحتی برسد از این رو برای رساندن این پیوند بین عسر و یسر، به کلمه ای نیاز داریم که این معنا در آن وجود داشته باشد و آن کلمه "مع" است. برای استعمال "مع" تفسیرهایی از جانب مفسران مطرح شده است؛ از جمله این که: الف. آیه با لفظ "مع" می‌فهماند که آسانی با رنج توأم است، از لحظه تحمّل سختی، آسانی به تدریج به دست می‌آید. ب. از کلمه "مع" استفاده شده تا نشان دهد آسانی به سختی نزدیک است که از این رهگذر موجبات تسلّی خاطر و تقویت قلب فراهم شود. به هر حال با توجه به این که با هر مشکلی آسانی آمیخته، و با هر صعوبتی سهولتی همراه است، و این دو همیشه با هم بوده و با هم خواهند بود، استفاده از واژه "بعد" این معنای لطیف را افاده نمی کند.
