در زیارت عاشورا همه بنی امیه از جمله پسر یزید لعن شده اند. در این بین برخی از مورخان پسر یزید و چند تن دیگر از بنی امیه را به دلیل برخی خدمات، انسانی خوب معرفی کرده اند که با لعن آنها مغایر است. برای روشن شدن این نکته که بین این دو تعارضی نیست باید گفت: مراد از بنی امیّه کسانیاند که از نظر فکری و عملی هماهنگ با بنیامیه بودند؛ یعنی همانهایی که مسبب، مباشر، تماشاگر، خشنود و...، نسبت به غصب امامت ائمه(ع) و شهادت آنان و شیعیانشان بودند. این نکته با تأمل در فقرات قبل و بعد این عبارت در زیارت عاشورا، نیز به خوبی روشن می‌شود؛ زیرا فضای زیارت، لعن و نفرین آن جماعتی است که غاصبانه بر تخت خلافت تکیه زدند و به دنبال خاموش کردن نور الاهی بودند و از هر وسیله‌ای برای دشمنی با اهلبیت(ع) بهره گرفتند و نیز آن گروهی که از اینان حمایت کردند و نسبت به کارهای آنان رضایت داشتند. بنابر این؛ طبق اصطلاح اصول، خروج صالحان بنیامیه از تحت واژه (بنیامیه) خروج تخصّصی خواهد بود نه تخصیصی؛ یعنی از همان ابتدا بنیامیه در این عبارت شامل نیکان بنیامیه نیست تا بخواهد با تخصیص خارج شود.
