در بعضی فرهنگ ها؛ نظیر مسیحیت، نحله و فرقه ای وجود دارد که ایمان گرایان هستند و معتقدند که ایمان و علم با هم در تضاد هستند . اما اسلام نقطه مقابل این دیدگاه است. اسلام که شعار خود را توسط پیغمبر (ص) با آیه "اقرأ" آغاز می کند، تشویق می کند که به دنبال فهم دین در همه ابعاد اعتقادی، عملی و اخلاقی بروید. این همه روایاتی که در حوزه مفاهیم طبی، بهداشت، محیط زیست و...، در اسلام وارد شده است، این همه مطالبی که در قرآن راجع به کیهان شناسی وجود دارد، ناظر به مسائل علمی روز است. بنابراین، اسلام با علم مخالفت ندارد، بلکه آن علومی که مبانی آنها پذیرفته شده است؛ مثل فیزیک، ریاضیات، شیمی این علوم اصلاً مفاهیم دینی را تأیید می کند. این علوم می تواند پایه خدا شناسی ما باشد؛ اما باید توجه داشت که آنچه از دیدگاه ما می تواند شکوفایی جامعه را در پی داشته باشد تبیین علوم انسانی بر اساس اسلام است چون علوم انسانی برخاسته از یک فلسفه ای است، ممکن است علوم انسانی ای راجع به یک انسان شناسی باشد که ما آن فلسفه و انسان شناسی را اساساً قبول نداریم، در این صورت نه تنها دست آوردهای علوم انسانی برای ما مفید نیست، بلکه مضر است. علوم انسانی غیر برخاسته از مفاهیم دینی و ارزشی ما، به همین دلیل وقتی کسی در جمع نخبگان حوزوی در حضور ایشان مطرح کرد که برخی می گویند علوم انسانی مفید نیست، ایشان فرمود، نه ما نمی گوییم مفید نیست، بلکه ما می گوییم مضر هم هست.
