عالم هستی
جهان همان عالَم (به فتح لام) می‌باشد و عالم کلمه‌ای عربی است.
انسان و انسانیت در عرفان به چه معنا است؟ و جایگاه انسان در عالم هستی چگونه است؟
انسان شناسی عرفانی، از عالی ترین و عمیق ترین مباحث علمی و معرفتی در عالم دین، دانش الاهی و بشری است. این نوع انسان شناسی به معرّفی انسان و انسان کامل و همچنین بحث در مورد نحوۀ دست یابی انسان به کمال میپردازد. انسان در عرفان، دارای مقام عالی است که می تواند با قدم سیر و سلوک به اصلی که از آن جدا شده باز گردد و دوری و فاصله را با ذات حق تعالی از بین ببرد، از خودش فانی شود و به جایی برسد که جز خدا را نبیند و مظهر اسما و صفات الاهی و آیینه تمام نمای حق تعالی باشد. حقیقت الاهی ای که جامع میان همه افراد انسان ها بوده، کلّی (انسانیّت) است؛ و انسانیّت، حقیقتی است که به تعدّد اشخاص و افراد متکثّر نمی‌شود.
انسان شناسی عرفانی، از عالی ترین و عمیق ترین مباحث علمی و معرفتی در عالم دین، دانش الاهی و بشری است. این نوع انسان شناسی به معرّفی انسان و انسان کامل و همچنین بحث در مورد نحوۀ دست یابی انسان به کمال میپردازد. انسان در عرفان، دارای مقام عالی است که می تواند با قدم سیر و سلوک به اصلی که از آن جدا شده باز گردد و دوری و فاصله را با ذات حق تعالی از بین ببرد، از خودش فانی شود و به جایی برسد که جز خدا را نبیند و مظهر اسما و صفات الاهی و آیینه تمام نمای حق تعالی باشد. حقیقت الاهی ای که جامع میان همه افراد انسان ها بوده، کلّی (انسانیّت) است؛ و انسانیّت، حقیقتی است که به تعدّد اشخاص و افراد متکثّر نمی‌شود.
پاسخ:
انسان شناسی عرفانی، از عالی ترین و عمیق ترین مباحث علمی و معرفتی در عالم دین، دانش الاهی و بشری است. این نوع انسان شناسی به معرّفی انسان و انسان کامل و همچنین بحث در مورد نحوۀ دست یابی انسان به کمال میپردازد. انسان در عرفان، دارای مقام عالی است که می تواند با قدم سیر و سلوک به اصلی که از آن جدا شده باز گردد و دوری و فاصله را با ذات حق تعالی از بین ببرد، از خودش فانی شود و به جایی برسد که جز خدا را نبیند و مظهر اسما و صفات الاهی و آیینه تمام نمای حق تعالی باشد. حقیقت الاهی ای که جامع میان همه افراد انسان ها بوده، کلّی (انسانیّت) است؛ و انسانیّت، حقیقتی است که به تعدّد اشخاص و افراد متکثّر نمی‌شود.
- [سایر] جایگاه عرفان در قرآن چیست؟
- [سایر] اگر با عقل می توان خدا را اثبات کرد ، پس جایگاه عرفان و فلسفه چیست ؟
- [سایر] آیا امام، انسان مافوق است؟ یا مافوق انسان و به عبارت دیگر آیا امام دارای عالیترین مرتبه کمال انسانیت است یا دارای مقام مافوق انسانیت؟
- [سایر] عرفان و تصوف را شرح دهید و جایگاه آن را در اسلام مشخص نمایید؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] عرفان نظری در کل یعنی چه؟ و آنکه آیا کسی که دستی در عرفان عملی ندارد ولی به جایگاه هایی در عرفان نظری میرسد آیا میتواند رضایت خدا را جلب کند؟ یعنی رفتن به سوی عرفان نظری رضایت خدا را دارد یا خشم خدا؟
- [سایر] جایگاه انسان از نظر قرآن کجاست؟
- [سایر] درمورد جایگاه و مقام انسان توضیح دهید؟
- [سایر] جایگاه و ارزش انسان در ادیان چگونه است؟
- [سایر] جایگاه انسان را در قرآن و روایات بیان کنید؟
- [سایر] دین مهم تر است یا انسانیت؟
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] انسان باید زکاه فطره را به قصد قربت (یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم) بدهد و موقعی که آن را می دهد؛ نیت دادن فطره نماید.
- [آیت الله بروجردی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را میدهد، نیت دادن فطره نماید.
- [آیت الله بروجردی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را میدهد، نیت دادن فطره نماید.
- [آیت الله خوئی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را میدهد نیت دادن فطره نماید.
- [آیت الله شبیری زنجانی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت؛ یعنی برای خداوند عالم، بدهد و موقعی که آن را میدهد نیّت دادن فطره نماید.
- [آیت الله علوی گرگانی] انسان باید زکاْ فطره را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد وموقعی که آن را میدهد، نیّت دادن فطره نماید.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی: برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را می دهد، نیت دادن فطره نماید.
- [آیت الله سبحانی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را می دهد، نیت دادن فطره نماید.
- [آیت الله سیستانی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی برای تذلل در پیشگاه خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را میدهد نیّت دادن فطره نماید .
- [امام خمینی] انسان باید زکات فطره را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و موقعی که آن را می دهد نیت دادن فطره نماید.