چرا با این که خدا در همه جا است، هنگام دعا دستمان را به سوی آسمان دراز می کنیم؟
پاسخ این پرسش در روایت منقول از امام علی (ع) چنین آمده است: هر وقت از نماز فارغ شدید دست های خود را به سوی آسمان بلند نمایید برای دعا کردن، راوی حضورش عرض کرد: ای مولای من آیا خداوند در هر مکان و جهتی نیست؟ فرمود. بلی. عرض کرد: پس چرا باید دست های خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ فرمود: مگر آیه "وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ"؛[1] و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود! را قرائت نکرده‌ای! روزی باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چه باران از آسمان نازل می شود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می آید.[2] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد. [1] ذاریات، 22. [2] شیخ صدوق، من‌لایحضره‌الفقیه، ج 1، ص 325، ح 955، جامعه مدرسین، قم، 1413ق ؛ حرعاملی، وسائل‌الشیعة، ج 6، ص 487، ح 8509، آل البیت، قم، 1409ق، " وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِذَا فَرَغَ أَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلَاةِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ وَ لْیَنْصَبْ فِی الدُّعَاءِ فَقَالَ ابْنُ سَبَإٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَ لَیْسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُلِّ مَکَانٍ قَالَ بَلَی قَالَ فَلِمَ یَرْفَعُ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ فَقَالَ أَ وَ مَا تَقْرَأُ وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ فَمِنْ أَیْنَ یُطْلَبُ الرِّزْقُ إِلَّا مِنْ مَوْضِعِهِ وَ مَوْضِعُ الرِّزْقِ وَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ السَّمَاءُ".
عنوان سوال:

چرا با این که خدا در همه جا است، هنگام دعا دستمان را به سوی آسمان دراز می کنیم؟


پاسخ:

پاسخ این پرسش در روایت منقول از امام علی (ع) چنین آمده است: هر وقت از نماز فارغ شدید دست های خود را به سوی آسمان بلند نمایید برای دعا کردن، راوی حضورش عرض کرد: ای مولای من آیا خداوند در هر مکان و جهتی نیست؟ فرمود. بلی. عرض کرد: پس چرا باید دست های خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ فرمود: مگر آیه "وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ"؛[1] و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود! را قرائت نکرده‌ای! روزی باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چه باران از آسمان نازل می شود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می آید.[2] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] ذاریات، 22. [2] شیخ صدوق، من‌لایحضره‌الفقیه، ج 1، ص 325، ح 955، جامعه مدرسین، قم، 1413ق ؛ حرعاملی، وسائل‌الشیعة، ج 6، ص 487، ح 8509، آل البیت، قم، 1409ق، " وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِذَا فَرَغَ أَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلَاةِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ وَ لْیَنْصَبْ فِی الدُّعَاءِ فَقَالَ ابْنُ سَبَإٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَ لَیْسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُلِّ مَکَانٍ قَالَ بَلَی قَالَ فَلِمَ یَرْفَعُ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ فَقَالَ أَ وَ مَا تَقْرَأُ وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ فَمِنْ أَیْنَ یُطْلَبُ الرِّزْقُ إِلَّا مِنْ مَوْضِعِهِ وَ مَوْضِعُ الرِّزْقِ وَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ السَّمَاءُ".





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین