بی گمان امتیازاتی؛ مانند: انتقال مقام امامت به نسل امام حسین(ع)، شفا در تربت آن حضرت، استجابت دعا نزد قبرش و...، از طرف خداوند به امام حسین (ع) اعطا شده است، و دلیلی وجود ندارد تا اثبات کند، این امتیازات بر اساس اختلاف مقام امام حسین (ع) با دیگر امامان معصوم (ع) بوده باشد. اما این که چه عاملی- با فرض یکسان بودن مقامات آنها- در این امتیازات دخالت داشته، باید گفت: بزرگداشت امام حسین (ع) بزرگداشت تمام اهل بیت و دیگر امامان(ع) است و توجه بیشتر به کربلا توجه بیشتر به درسهای جامعی است که کربلا به انسان‌ها میدهد؛ از این جهت کسی که از امام حسین (ع) یاد می کند، گویی تمام معصومان را مورد توجه قرار داده است. همچنین بدون تردید امام حسین(ع) در کربلا به فجیع ترین وضع ممکن به شهادت رسید، و تمامی مصائب و مشکلاتی که در طول تاریخ برای پیامبران و امامان وجود داشته، تنها بخشی از جنایات موجود در کربلا است. پس این فجیع ترین حادثه ها باید با بهترین عزاداری ها همراه باشد، تا حق صاحبش ادا شود. از این جهت رویکرد امامان اقامه عزا به بهترین شکل ممکن بوده است.
