عبارت سبوح قدوس، رب الملائکة و الروح، از چه منبعی است و در کجا کاربرد دارد؟

این عبارت، قسمتی از دعایی است که در روایات اهل بیت (ع) در باره آن گفته شده است که تسبیح خروس و از تعلیمات خداوند به حضرت آدم (ع) است. امام صادق (ع) فرمود هر گاه صدای آواز خروس را شنیدی این دعا را بخوان: "سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِکَةِ وَ الرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُکَ غَضَبَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ وَ بِحَمْدِکَ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی‌ إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْت‌"؛ پاک و منزه است خداوند و پروردگار فرشتگان و روح القدس، خداوندا رحمت تو همواره بر خشم تو پیشی گرفته است و معبودی جز تو نیست، تو را تسبیح می‌کنم و حمد تو می‌گویم، مرتکب بدی و گناه شده‌ام و بر خویشتن ستم کرده‌ام از گناهم در گذر که هیچ کس جز تو نیست که بتواند گناهان را ببخشاید .[1] همچنین در روایات آمده است که برای هر حیوانی ذکر و دعایی است و ذکر خروس همین ذکر است. [2] در این باره حسن بن راشد گفته است: چون از خواب بیدار شدی بگو آن کلماتی که آدم از پروردگارش دریافت کرد: "سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِکَةِ وَ الرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُکَ غَضَبَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ -إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی‌ وَ ارْحَمْنِی- إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ‌ الْغَفُور. [3] این پرسش پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 482، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1413ق. [2] علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج 61، ص 47، مؤسسة الوفاء، بیروت، لبنان، 1404 ق. [3] عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، ص 41، چاپخانه علمیه، تهران، 1380ق.