در تفاوت تعبیر بین (للحقّ) و (الی الحقّ) در آیه: " مَنْ یَهْدی إِلَی الْحَقِّ قُلِ اللّهُ یَهْدی لِلْحَقِّ"، برخی از مفسران معتقدند که ماده "دی" گاهی با حرف "إلی" و گاهی با حرف "لام" متعدی می شود و از جهت معنا تفاوتی ندارد.[1] اما برخی دیگر گفته اند: نکته ای در اختلاف تعبیر وجود دارد و آن این که "إلی" برای هدف و انگیزه کار استعمال می شود، اما "لام" برای نهایت کار مورد استفاده قرار می گیرد. از آن جا که خداوند است که هر کسی را بخواهد به حق راهنمایی می کند، و این راهنمایی بر دو گونه است، با دو تعبیر آورده شد. اول. هدایت به سوی حق به وسیله اسباب و بینات. دوم. رساندن توسط خود راهنما بدون وسایل، چنانچه به این هدایت آیه: "إِنَّکَ لا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لکِنَّ اللَّهَ یهْدِی مَنْ یشاءُ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ"،[2] دلالت دارد. بنابر این "یهْدِی لِلْحَقِّ" که با لام متعدی شده از مختصات خداوند است که نهایت هدایت بازگشتش به او است، بر خلاف "یهْدِی إِلَی الْحَقِّ" که عمومیت دارد؛ بدین معنا که معصومان و اولیای الاهی نیز می توانند مردم را به سوی حق رهنمون سازند. [3] این پرسش پاسخ تفصیلی ندارد .
[1] طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 10، ص 56، دفتر انتشارات اسلامی، قم، 1417 ق. [2] قصص، 56. [3] ر. ک: صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن، ج 14، ص 78-79، انتشارات فرهنگ اسلامی، قم، 1365 ش.
