در آئین زرتشت به ظهور مصلح و منجی آخر الزمان تأکید شده است. در کیش زرتشتی یک قدرت کیهانی یا روح خیر به نام اهورا مزدا و یک قدرت کیهانی متضاد یا روح بزرگ شر به نام اهریمن خود نمایی می کند. در طول تاریخ، این دو نیرو با هم تا آخر الزمان در ستیز هستند و در آن زمان خوبی بر شر غلبه می کند و حوزه صلح و پاکی و اعتلای اهورا مزدا فرا می رسد و با ظهور سوشیانس، آخر الزمان آغاز می شود.[1] در بندی از گات ها یا گاهان نیز که سروده های زرتشت است، سخن از مردی است که در آینده می آید و راه نجات را می یابد.[2] همچنین در گات ها چند بار به واژۀ سوشنت (سودبخش) بر می خوریم که همان منجی زرتشت است.[3] واژه فرشوکرتی (کامل سازی جهان) یکی دیگر از اصطلاحاتی است که در گاهان[4] آمده است و اشاره به موضوع آخر الزمان دارد؛ یعنی زمانی که پس از ضعف و سر انجام نابودی اهریمن و نیرو های اهریمنی، جهان به کمال نخستین خویش باز می گردد.[5] در مورد یاوران سوشیانس هم آمده است که آنان نیک اندیش، نیک گفتار، نیک کردار و نیک دین اند و هرگز سخن دروغ بر زبان نیاورند.[6] ، [7] [1] تاریخ جامع ادیان، ص 318. [2] گات ها سین43، بند 3. [3] همان، سین45بند 11. [4] سین 30 بند 9 . [5] گات ها یسناوهات. [6] اوستا زامیادیشت بند 95. [7] برگرفته از: اصغری، محمد جواد، مجله تخصصی کلام اسلامی، ص 88- 96، تابستان 1386 - شماره 62 (با تلخیص و ویرایش).
