امام علی
نخستین امام شیعیان علی(ع)
آیا ابن عباس شاگرد امام علی(ع) بوده است؟ با سند از شیعه و اهل سنت.
عبد اللَّه بن عباس بن عبد المطلب بن هاشم، معروف به ابن عباس، یکی از اصحاب رسول خدا(ص) و از بنی هاشم است. و سه سال، پیش از هجرت، در مکه به دنیا آمد.[1] بنابر نظر مشهور وی در سال 68 هجری در طائف از دنیا رفت.[2] ابن عباس، به جهت دارا بودن انواع علوم، به خصوص علوم قرآنی به، «حبر الامة»(عالم امت)، «بحر الامة»،[3] «رئیس المفسرین»[4] و «ترجمان القرآن»،[5] لقب گرفته است. بسیاری از علما و اندیشمندان شیعه، می‌گویند ابن عباس یکی از شاگردان امام علی(ع) بوده و از محضر آن حضرت کسب علم و معارف نموده است.[6] به ‌گونه‌ای که حتی خود ابن عباس به این شاگردی افتخار می‌کرد و می‌گفت: «آموخته‌ها و علم من از علی(ع) است و علم علی(ع) از رسول خدا است و معلم رسول خدا نیز خداوند متعال است. پس علم پیامبر(ص) از خدا است و علم علی(ع) از پیامبر است و علم من هم از علی(ع) است. علم اصحاب پیامبر(ص) در برابر علم علی(ع) مانند قطره در برابر هفت دریا است».[7] از علمای اهل سنت، برخی، - همچون «ابن ابی الحدید»- تصریح نمودند که: «ابن عباس از شاگردان حضرت علی(ع) بوده و از آن حضرت کسب علم و معارف نموده است».[8] و برخی دیگر، مانند ابن اثیر، به لفظ شاگرد تصریح نکردند، ولی معترف‌اند که ابن عباس همراه امام علی(ع) بوده و از آن حضرت، نقل روایت می‌نمود.[9] [1] . ابن عبدالبر، أبو عمر یوسف بن عبد الله بن محمد، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق: البجاوی، علی محمد، ج 3، ص 933، دار الجیل، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛ ابن اثیر الجزری، عز الدین بن الأثیر أبو الحسن علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 187، دار الفکر، بیروت، 1409ق. [2] . الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 3، ص 934؛ أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 190. [3] . أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 187. بحر الامة؛ یعنی دریای علم در بین امت. [4] . شامی، یوسف بن حاتم، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص 263،‏ جامعه مدرسین، قم، چاپ اوّل، 1420ق. [5] . الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 3، ص 935؛ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی بن حجر، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عبد الموجود، عادل احمد، معوض، علی محمد، ج 4، ص 126، دارالکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1415ق. «ترجمان القرآن»؛ یعنی معنا کننده و تفسیر کنندۀ قرآن از یک زبان به زبان دیگر. [6] . ابن طاووس، علی بن موسی، سعد السعود للنفوس منضود، ص 296، دار الذخائر، قم، چاپ: اول، بی تا؛ علامه حلی، حسن بن یوسف بن مطهر، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(ع)،‏ محقق و مصحح: درگاهی، حسین،‏ ص 58، وزارت ارشاد، تهران، چاپ اول، 1411ق؛ الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص 263؛ عاملی نباطی، علی من محمد، الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم،‏ محقق و مصحح: رمضان، میخائیل، ج 1، ص 155،‏ المکتبة الحیدریة، نجف، چاپ اول، 1384ق؛ مظفر نجفی، محمد حسن، دلائل الصدق لنهج الحق،‏ محقق، مصحح، مؤسسة آل البیت(ع)، ج 6، ص 333،‏ موسسة آل البیت، قم، چاپ اول، 1422 ق؛ شیخ عباس قمی، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏، ج 1، ص 357، دلیل ما، قم، چاپ اول، 1379ش. [7] . شیخ مفید، الأمالی، محقق و مصحح: استاد ولی، حسین، غفاری، علی اکبر، ص 236، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، ص 12، دار الثقافة، قم، چاپ اوّل، 1414ق.‏ [8] . ابن أبی الحدید، عبد الحمید‏، شرح نهج البلاغة، محقق و مصحح: ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج 1، ص 18 و 19،‏ مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ اوّل، 1404ق. [9] . أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 188.
عبد اللَّه بن عباس بن عبد المطلب بن هاشم، معروف به ابن عباس، یکی از اصحاب رسول خدا(ص) و از بنی هاشم است. و سه سال، پیش از هجرت، در مکه به دنیا آمد.[1] بنابر نظر مشهور وی در سال 68 هجری در طائف از دنیا رفت.[2] ابن عباس، به جهت دارا بودن انواع علوم، به خصوص علوم قرآنی به، «حبر الامة»(عالم امت)، «بحر الامة»،[3] «رئیس المفسرین»[4] و «ترجمان القرآن»،[5] لقب گرفته است. بسیاری از علما و اندیشمندان شیعه، می‌گویند ابن عباس یکی از شاگردان امام علی(ع) بوده و از محضر آن حضرت کسب علم و معارف نموده است.[6] به ‌گونه‌ای که حتی خود ابن عباس به این شاگردی افتخار می‌کرد و می‌گفت: «آموخته‌ها و علم من از علی(ع) است و علم علی(ع) از رسول خدا است و معلم رسول خدا نیز خداوند متعال است. پس علم پیامبر(ص) از خدا است و علم علی(ع) از پیامبر است و علم من هم از علی(ع) است. علم اصحاب پیامبر(ص) در برابر علم علی(ع) مانند قطره در برابر هفت دریا است».[7] از علمای اهل سنت، برخی، - همچون «ابن ابی الحدید»- تصریح نمودند که: «ابن عباس از شاگردان حضرت علی(ع) بوده و از آن حضرت کسب علم و معارف نموده است».[8] و برخی دیگر، مانند ابن اثیر، به لفظ شاگرد تصریح نکردند، ولی معترف‌اند که ابن عباس همراه امام علی(ع) بوده و از آن حضرت، نقل روایت می‌نمود.[9] [1] . ابن عبدالبر، أبو عمر یوسف بن عبد الله بن محمد، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق: البجاوی، علی محمد، ج 3، ص 933، دار الجیل، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛ ابن اثیر الجزری، عز الدین بن الأثیر أبو الحسن علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 187، دار الفکر، بیروت، 1409ق. [2] . الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 3، ص 934؛ أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 190. [3] . أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 187. بحر الامة؛ یعنی دریای علم در بین امت. [4] . شامی، یوسف بن حاتم، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص 263،‏ جامعه مدرسین، قم، چاپ اوّل، 1420ق. [5] . الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 3، ص 935؛ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی بن حجر، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عبد الموجود، عادل احمد، معوض، علی محمد، ج 4، ص 126، دارالکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1415ق. «ترجمان القرآن»؛ یعنی معنا کننده و تفسیر کنندۀ قرآن از یک زبان به زبان دیگر. [6] . ابن طاووس، علی بن موسی، سعد السعود للنفوس منضود، ص 296، دار الذخائر، قم، چاپ: اول، بی تا؛ علامه حلی، حسن بن یوسف بن مطهر، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(ع)،‏ محقق و مصحح: درگاهی، حسین،‏ ص 58، وزارت ارشاد، تهران، چاپ اول، 1411ق؛ الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص 263؛ عاملی نباطی، علی من محمد، الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم،‏ محقق و مصحح: رمضان، میخائیل، ج 1، ص 155،‏ المکتبة الحیدریة، نجف، چاپ اول، 1384ق؛ مظفر نجفی، محمد حسن، دلائل الصدق لنهج الحق،‏ محقق، مصحح، مؤسسة آل البیت(ع)، ج 6، ص 333،‏ موسسة آل البیت، قم، چاپ اول، 1422 ق؛ شیخ عباس قمی، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏، ج 1، ص 357، دلیل ما، قم، چاپ اول، 1379ش. [7] . شیخ مفید، الأمالی، محقق و مصحح: استاد ولی، حسین، غفاری، علی اکبر، ص 236، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، ص 12، دار الثقافة، قم، چاپ اوّل، 1414ق.‏ [8] . ابن أبی الحدید، عبد الحمید‏، شرح نهج البلاغة، محقق و مصحح: ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج 1، ص 18 و 19،‏ مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ اوّل، 1404ق. [9] . أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 188.
پاسخ:
عبد اللَّه بن عباس بن عبد المطلب بن هاشم، معروف به ابن عباس، یکی از اصحاب رسول خدا(ص) و از بنی هاشم است. و سه سال، پیش از هجرت، در مکه به دنیا آمد.[1] بنابر نظر مشهور وی در سال 68 هجری در طائف از دنیا رفت.[2] ابن عباس، به جهت دارا بودن انواع علوم، به خصوص علوم قرآنی به، «حبر الامة»(عالم امت)، «بحر الامة»،[3] «رئیس المفسرین»[4] و «ترجمان القرآن»،[5] لقب گرفته است. بسیاری از علما و اندیشمندان شیعه، می‌گویند ابن عباس یکی از شاگردان امام علی(ع) بوده و از محضر آن حضرت کسب علم و معارف نموده است.[6] به گونه‌ای که حتی خود ابن عباس به این شاگردی افتخار می‌کرد و می‌گفت: «آموخته‌ها و علم من از علی(ع) است و علم علی(ع) از رسول خدا است و معلم رسول خدا نیز خداوند متعال است. پس علم پیامبر(ص) از خدا است و علم علی(ع) از پیامبر است و علم من هم از علی(ع) است. علم اصحاب پیامبر(ص) در برابر علم علی(ع) مانند قطره در برابر هفت دریا است».[7] از علمای اهل سنت، برخی، - همچون «ابن ابی الحدید»- تصریح نمودند که: «ابن عباس از شاگردان حضرت علی(ع) بوده و از آن حضرت کسب علم و معارف نموده است».[8] و برخی دیگر، مانند ابن اثیر، به لفظ شاگرد تصریح نکردند، ولی معترف‌اند که ابن عباس همراه امام علی(ع) بوده و از آن حضرت، نقل روایت می‌نمود.[9] [1] . ابن عبدالبر، أبو عمر یوسف بن عبد الله بن محمد، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق: البجاوی، علی محمد، ج 3، ص 933، دار الجیل، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛ ابن اثیر الجزری، عز الدین بن الأثیر أبو الحسن علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 187، دار الفکر، بیروت، 1409ق. [2] . الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 3، ص 934؛ أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 190. [3] . أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 187. بحر الامة؛ یعنی دریای علم در بین امت. [4] . شامی، یوسف بن حاتم، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص 263، جامعه مدرسین، قم، چاپ اوّل، 1420ق. [5] . الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 3، ص 935؛ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی بن حجر، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عبد الموجود، عادل احمد، معوض، علی محمد، ج 4، ص 126، دارالکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1415ق. «ترجمان القرآن»؛ یعنی معنا کننده و تفسیر کنندۀ قرآن از یک زبان به زبان دیگر. [6] . ابن طاووس، علی بن موسی، سعد السعود للنفوس منضود، ص 296، دار الذخائر، قم، چاپ: اول، بی تا؛ علامه حلی، حسن بن یوسف بن مطهر، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(ع)، محقق و مصحح: درگاهی، حسین، ص 58، وزارت ارشاد، تهران، چاپ اول، 1411ق؛ الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص 263؛ عاملی نباطی، علی من محمد، الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم، محقق و مصحح: رمضان، میخائیل، ج 1، ص 155، المکتبة الحیدریة، نجف، چاپ اول، 1384ق؛ مظفر نجفی، محمد حسن، دلائل الصدق لنهج الحق، محقق، مصحح، مؤسسة آل البیت(ع)، ج 6، ص 333، موسسة آل البیت، قم، چاپ اول، 1422 ق؛ شیخ عباس قمی، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، ج 1، ص 357، دلیل ما، قم، چاپ اول، 1379ش. [7] . شیخ مفید، الأمالی، محقق و مصحح: استاد ولی، حسین، غفاری، علی اکبر، ص 236، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، ص 12، دار الثقافة، قم، چاپ اوّل، 1414ق. [8] . ابن أبی الحدید، عبد الحمید، شرح نهج البلاغة، محقق و مصحح: ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج 1، ص 18 و 19، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ اوّل، 1404ق. [9] . أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 188.
- [سایر] آیا در منابع اهل سنت نیز آمده که ابوحنیفه شاگرد امام صادق (ع) بوده است؟
- [سایر] چرا محمد حنفیه و ابن عباس با امام حسین(ع)همراهی نکردند؟
- [سایر] روایاتی در برخی آثار حدیثی اهل سنت وجود دارند که در آنها حضرت علی(ع) از خلفا تمجید و ستایش کرده است، مانند (خیر الناس بعد النبیین ابوبکر ثم عمر) و...؛ آیا به موجب این تمجیدها مقام ابوبکر و عمر از مقام حضرت علی(ع) برتر نیست؟ آیا این ستایشها بر افضلیت آنها از سوی حضرت علی(ع) دلالت نمی‌کند؟
- [سایر] دانشمندان اهل سنت در مورد امام علی ع چه دیدگاهی دارند؟
- [سایر] آیا امام حسین(ع) کلمه (مُنّوا عَلَیّ) را برای طلب آب برای علی اصغر(ع) به کار بردند؟
- [سایر] مسأله هجوم به خانه حضرت علی ع و بردن اجباری ایشان برای بیعت با توجه به منابع اهل سنت و شیعه چگونه اثبات می شود؟
- [سایر] در صورت امکان در مورد عبدالله بن مسعود اطلاعاتی به من بدهید؟ آیا محب اهل بیت (ع) بوده است؟ آیا امامت حضرت علی (ع) را قبول کرد؟
- [سایر] فرزندان حضرت عباس بن علی(ع) چه کسانی بودند؟ و چرا فرزندانش در کربلا نبودند؟
- [سایر] چرا اهل سنت در کتب خود به عمر و ابوبکر و عثمان (رضی الله) ولی به علی علیه السلام (کرم الله وجهه) خطاب می کنند؟
- [سایر] چرا سنی ها به امیر المومنین بودن علی-علیه السلام- اعتقادی ندارند؟
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] نماز در حرم امامان (ع) مستحب بلکه بهتر از مسجد است و مروی است که نماز حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله سبحانی] اللّه اکبر یعنی خدای بزرگ تر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، یعنی شهادت می دهم که خدایی جز اللّه نیست. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، یعنی شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله(صلی الله علیه وآله)پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمیرالمؤمنینَ وَلِیُّ اللّه، یعنی شهادت می دهم که حضرت علی(علیه السلام)امیرالمؤمنین، و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، یعنی بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الفَلاَح، یعنی بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قًد قامَتِ الصَّلاةُ، یعنی نماز برپا شده است. لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، یعنی خدایی جز اللّه نیست.
- [آیت الله سیستانی] از نظر اهل سنّت، زن از همه تَرَکه شوهر اعمّ از منقول و غیرمنقول مانند زمین و غیره، ارث میبرد. حال آنکه از نظر مذهب امامیه، زن از اصل زمین یا قیمت آن ارث نمیبرد و تنها از قیمت بنا و درختان ارث میبرد، نه اصل آنها. بنابراین اگر مذهب اهل سنّت بر شیعه نافذ باشد به گونه‌ای که زن سنّی مذهب از زمین و اصل بنا و درختان ارث ببرد، در صورتی که دیگر ورثه امامی مذهب باشند، زن امامی مذهب نیز میتواند میراثی را که از زمین و اصل بنا و درختان به او می‌رسد، بگیرد که سایر ورثه اهل سنت باشند.
- [آیت الله سبحانی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب است، بلکه در حدیث آمده نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر با دویست هزار نماز است.
- [آیت الله نوری همدانی] نماز در حرم امامان (علیهم السلام ) مستحب ، بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام ) برابر دویست هزار نماز است .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب بلکه بهتر از مسجد است. و نماز در حرم مطهّر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر دویست هزار نماز است.
- [امام خمینی] نماز در حرم امامان علیهم السلام مستحب، بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام برابر دویست هزار نماز است.