اگرچه توصیهای به انتخاب مرده شوری به عنوان شغل نشده است، اما برای غسل دادن میّت پاداش‌هایی بیان شده است که برای نمونه برخی از روایات ذکر میشود:
1. رسول خدا(ص) فرمود: «هیچ مؤمنی نیست که میّتی را غسل دهد، مگر اینکه حرارت آتش از او دور شود و خداوند مسیر عبور او از پُل صراط به مقداری که صدایش می‌رسد را وسعت بخشد و نوری به او می‌دهند که با آن به بهشت رسد».[1]
2. امام محمّد باقر(ع) فرمود: «مؤمنی نیست که جنازه مؤمنی را غسل دهد، و به هنگام پهلو به پهلو کردن او بگوید: اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا بَدَنُ عَبْدِکَ الْمُؤْمِنِ قَدْ أَخْرَجْتَ رُوحَهُ مِنْهُ وَ فَرَّقْتَ بَیْنَهُمَا فَعَفْوَکَ عَفْوَکَ؛ بار الها! این بدن بنده تو است که روح را از آن جدا کردی و در میان آن دو جدایی انداختی، پس او را بیامرز، او را بیامرز مگر اینکه خداوند گناهان یک سال او را –غیر از گناهان کبیره- می‌آمرزد».[2]
3. امام صادق(ع) فرمود: «کسی که جنازه مؤمنی را غسل دهد و حقّ امانت را درباره او ادا کند، خداوند او را می‌آمرزد». راوی پرسید: چگونه حق امانت را ادا کند؟! آن‌حضرت فرمود: «آنچه را که میبیند، فاش نکند».[3]
البته با جست‌و‌جویی که در منابع روایی انجام گرفت؛ حدیثی را که دلالت بر توصیه به شستن مرده مؤمن حداقل ماهی یکبار کند نیافتیم. [1] . «عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِی حَدِیثٍ أَنَّهُ قَالَ: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یُغَسِّلُ مَیِّتاً إِلَّا یَتَبَاعَدُ عَنْهُ لَهَبُ النَّارِ وَ یُوَسِّعُ اللَّهُ عَلَیْهِ الصِّرَاطَ بِقَدْرِ مَا یَبْلُغُ الصَّوْتُ وَ یُعْطَی نُوراً حَتَّی یُوَافِیَ الْجَنَّةَ»؛ شیخ مفید، الاختصاص، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، محرمی زرندی، محمود، ص 40، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، قم، چاپ اول، 1413ق. [2] . شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 195، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق. [3] . همان، ص 196.
