آیا این‌که زبان سخن گفتن با خدا و حتی حوریان بهشتی و اهل بهشت عربی است، این موضوع برتری نژاد عرب را بر دیگر نژادها نزد خدا بیان نمی‌کند؟

همان‌طور که در پرسش مطرح شد، سخن گفتن خدا و حتی حوریان بهشتی و اهل بهشت عربی است. در این باره پاسخ شماره 2945 را در همین سایت مطالعه کنید.
امّا باید توجه نمود که زبان عربی با نژاد عرب دو موضوع جدا از هم هستند؛ زیرا ممکن است بسیاری از افرادی که اصالتاً از نژاد عرب نیستند، اکنون با این زبان گفت‌وگو کنند، همین‌طور بر عکس بسیاری از افرادی که اصالتاً از نژاد عرب هستند، اکنون با این زبان گفت‌وگو نکنند. به همین دلیل، حتی اگر زبانی جز زبان عربی در بهشت نباشد، این دلیل برتری نژاد عرب نیست، بلکه بر عکس آیاتی در قرآن وجود دارند که خلاف این مطلب را ثابت می‌کنند: «هر گاه ما آن‌را بر بعضی از عجم [غیر عرب‏] ها نازل می‌‏کردیم و او آن‌را بر ایشان می‌‏خواند، به آن ایمان نمی‌‏آورند»[1] ؛ یعنی نژاد‌پرستی و تعصب‌‌های قومی آنها به قدری شدید است که اگر قرآن بر فردی غیر عرب نازل می‌‏شد، امواج تعصب‌‌ها مانع از پذیرش آن می‏‌گردید، تازه حالا که بر مردی شریف از خانواده اصیل عربی، و با بیانی رسا و گویا، نازل شده، و در کتب آسمانی پیشین نیز بشارت آن آمده، و علمای بنی اسرائیل نیز به آن گواهی داده‌‏اند، بسیاری از آنها ایمان نمی‌‏آورند، چه رسد اگر پیامبرشان اصلاً چنین شرایطی را نداشت.[2]
لذا، موضوع مطرح شده در پرسش، هیچ‌گونه برتری را برای نژاد عرب ثابت نمی‌کند.   [1] . «وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَلی‏ بَعْضِ الْأَعْجَمینَ فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ ما کانُوا بِهِ مُؤْمِنینَ»، شعراء، 198 و 199. [2] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏15، ص 351، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، تهران، 1374ش.