بر اساس روایات، حضرت زهرا(س) صاحب اموالی بود که از طریق هبه(بخشش) به آن‌حضرت رسیده بود و ایشان بخشی از اموالش را وقف نمود. در این فرصت به چند مورد اشاره می‌شود:
1. از امام صادق(ع) درباره صدقات رسول خدا(ص) و امام علی(ع) پرسیده شد، آن‌حضرت در پاسخ فرمود: «صدقه‌های آنان به ما حلال است. حضرت فاطمه(س) صدقه‌های خود را برای بنی هاشم و بنی مطلب قرار داد».[1]
2. امام باقر(ع) به ابابصیر فرمود: «آیا وصیت حضرت فاطمه را برایت بخوانم؟» ابابصیر گفت: آری. آن‌حضرت از کیسه‌ای نوشته‌ای بیرون آورد و خواند: «بسم الله الرّحمن الرّحیم، این وصیت‌نامه فاطمه دختر پیامبر خدا(ص) برای علی بن ابی طالب(ع) است؛ باغات و مزرعه‌های هفت‌گانه‌ام را که عبارتند از: عَواف، دلال، برقه، مبیت، حسنی، صافیه و مزرعه امّ ابراهیم همه در اختیار علی است و پس از او در اختیار حسن و سپس حسین و پس از او بزرگ‌ترین فرزندانم متولّی آنها خواهند بود. بر این وصیت‌نامه مقداد و زبیر را شاهد میگیرم. نویسنده وصیت‌نامه: علی بن ابی طالب».[2]
3. از امام رضا(ع) درباره باغ‌های هفت‌گانه پرسیده شد که آیا آنها ارث رسول خدا(ص) برای فاطمه(ع) بوده است؟ امام(ع) فرمود: «آنها وقف بودند و رسول خدا(ص) از محل در آمد آنها مخارج مهمان‌های خود را تأمین میکرد و هنگامی که رحلت نمود عبّاس عموی پیامبر درباره آنها با حضرت فاطمه(س) به خصومت پرداخت و حضرت علی(ع) و سایرین شهادت دادند که آنها وقف حضرت فاطمه بوده است و آنها عبارتند از: دلال، عواف، حسنی، صافیه، مال امّ ابراهیم، مبیت و برقه».[3] [1] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 7، ص 48، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. [2] . همان. [3] . کافی، ج 7، ص 47 – 48.
