برای دست‌یابی به پاسخ توجه به چند نکته لازم است.
1. همان‌گونه که می‌دانید انسانها جایز الخطاء هستند؛ برخی وقت‌‌ها فراموش میکنند؛ گاهی نیز غفلت میکنند در بعضی مواقع نیز به دلیل غلبه شیطان و هوای نفس دانسته و با توجه گناه میکنند؛ لذا خداوند نیز میفرماید استغفار کنید؛[1] (و از زبان پیامبر می‌‌گوید:) از پروردگار خود، آمرزش بطلبید و به سوی او بازگردید که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبهکار) است؛[2] و از رخمت خدا ناامید نشوید.[3]
2. خداوند به ما انسانها سفارش فرموده که اگر انتظار گذشت از خدا را دارید، پس از اشتباهات یکدیگر بگذرید و خطاهای دیگران درگذرید.[4]
3. انسان‌های ربّانی و کسانی که رنگ خدا به خود میگیرند، تلاششان بر این است که خداگونه عمل کنند و کاری انجام دهند که خداوند خشنود می‌شود؛ لذا در مرحله اول از شما می‌خواهیم که از ایشان بگذرید به ویژه که اگر ظلمی کوچک باشد.
4. به هر حال ظلم و ستم از امور قبیح و زشتی است که نه عقل آن‌را می‌پسندد و نه شرع، بلکه مورد نکوهش هر دو واقع شده است و در منابع ما پیرامون نکوهش و پیامدهای ناگوار آن روایاتی گزارش شده است که به چند مورد آن اشاره می‌‌کنیم.
الف. ابو عبیده حذّاء از امام باقر(ع) روایت میکند: در کتاب امیر المؤمنین(ع) آمده: سه ویژگی است که دارنده آن نمی‌‌میرد تا آنکه پیامد آنها را ببیند: ستم، قطع رابطه با خویشاوندان، و سوگند دروغ.[5]
ب. امام صادق(ع) فرمود: پدرم می‌‌فرمود: پنج دعا است که از درگاه پروردگار تبارک و تعالی مخفی نخواهد ماند (و به عبارتی با مانعی جهت استجابت برخورد نخواهد کرد). دعای امام عادل. دعای ستمدیده که خدای عز و جل میفرماید: هر آینه به طور مسلم انتقام تو را (از ستمکارت) بگیرم، گرچه پس از زمانی باشد. دعای فرزند صالح (و نیکوکار) برای پدر و مادر. دعای پدر صالح برای فرزندش. دعای مؤمن برای برادرش در پشت سر او که خدا میفرماید: برای تو باد مانند آن.[6]
ج. امام پنجم(ع) فرمود: چون مرگ پدرم فرا رسید مرا به سینه چسبانید و فرمود: پسر جان همان سفارشی را به تو می‌‌کنم که پدرم هنگام مرگش به من کرد و گفت: پدرش به او سفارش کرده و فرمود: پسر جان مبادا به کسی ستم کنی که جز خدا یاری ندارد.[7] [1] . مزمل، 20. [2] . هود، 90. [3] . زمر، 53. [4] . نور، 22. [5] . مفید، أمالی، ص 98، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413 ق، «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) قَالَ فِی کِتَابِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) ثَلَاثُ خِصَالٍ لَا یَمُوتُ صَاحِبُهُنَّ حَتَّی یَرَی وَبَالَهُنَّ- الْبَغْیُ وَ قَطِیعَةُ الرَّحِمِ وَ الْیَمِینُ الْکَاذِبَة». [6] . کلینی، کافی، ج 2، ص 509، اسلامیه، تهران، چاپ دوم، 1362 ش، «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ کَانَ أَبِی ع یَقُولُ خَمْسُ دَعَوَاتٍ لَا یُحْجَبْنَ عَنِ الرَّبِّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی دَعْوَةُ الْإِمَامِ الْمُقْسِطِ وَ دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَأَنْتَقِمَنَّ لَکَ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ وَ دَعْوَةُ الْوَلَدِ الصَّالِحِ لِوَالِدَیْهِ وَ دَعْوَةُ الْوَالِدِ الصَّالِحِ لِوَلَدِهِ وَ دَعْوَةُ الْمُؤْمِنِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَیَقُولُ وَ لَکَ مِثْلُه». [7] . صدوق، أمالی، ص 182، اعلمی، بیروت، چاپ پنجم،1400 ق، «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ لَمَّا حَضَرَتْ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ (ع) الْوَفَاةُ ضَمَّنِی إِلَی صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ یَا بُنَیَّ أُوصِیکَ بِمَا أَوْصَانِی بِهِ أَبِی (ع) حِینَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَکَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِهِ فَقَالَ یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّه».
