عبارت «تَسْقُطُ الْآدَابُ‌ُُِِّ بَیْنَ الْأَحْبَابِ» به این معنا است که رعایت آداب بین دوستان ساقط می‌شود (لازم نیست). با جست‌وجویی که در منابع روایی انجام پذیرفت چنین متنی یافت نشد و شیخ عباس قمی(ره) این سخن را بدون استناد به معصوم(ع) نقل کرده است.[1]
گفتنی است؛ اگر مقصود از رعایت آداب، برخی تعارفات و اموری است که معمولاً انسان در میان افراد غریبه خود را ملزم به آن می‌داند (مانند پوشیدن لباس رسمی و...)، این سخن صحیح است؛ زیرا طبیعی است که رعایت برخی از این امور با افرادی که همیشه انسان با آنها رفت و آمد دارد مشکلاتی را به دنبال دارد. اما اگر منظور از آن، تمام آداب و سنت‌هایی است که در اسلام به آن توصیه شده؛ مانند ظاهر آراسته، رعایت بهداشت، خوش اخلاقی، خوش زبانی، و همچنین رعایت نکردن اموری که خارج از ادب است، مانند: به زبان آوردن سخنان زشت و رکیک و...، سخن ناروایی است و مورد تأیید نیست.
برای اطلاع بیشتر دراین باره نمایه‌های زیر را مطالعه نمایید:
ویژگی های اخلاقی جلسات پیامبر اسلام(ص)، سؤال 23876
طریقه معاشرت با دیگران، سؤال 8795
ویژگی های دوست خوب، سؤال 13888 [1] . محدث قمی، نزهة النواظر فی ترجمة معدن الجواهر، ص 23، اسلامیه، تهران، بی‌تا.
