آن انسانی که خداوند می‌گوید از روح خود در آن دمیدم، فقط حضرت آدم(ع) است یا شامل تمامی انسان‌ها می‌شود؟

اگرچه نفخ روح بار اوّل در حضرت آدم(ع) بود، اما آیاتی از قرآن به صراحت می‌فرماید این نفخ روح در تمام نسل آدم جریان دارد؛ مانند این آیات شریفه:
1. «همان کسی که همه چیز را نیکو آفرید، و آفرینش انسان را از گل آغاز کرد. سپس [تداوم‏] نسل او را از چکیده آبی حقیر مقرّر کرد. آن‏‌گاه [ساختار] او را تنظیم کرد، و از روح خویش در او دمید، و برای شما شنوایی و چشم‏‌ها و دل‌‏ها قرار داد، [ولی‏] اندکی سپاس می‌‏گزارید».[1]
2. «همانا انسان را از عصاره‌‏ای از گل آفریدیم. سپس او را به صورت نطفه‌‏ای در جایگاهی استوار قرار دادیم. آن‌‏گاه نطفه را لخته خونی کردیم، و لخته خون را به پاره گوشتی مبدل نمودیم، پس آن‌را استخوان‌‏ها کردیم، آن‌‏گاه به استخوان‌‏ها گوشتی پوشاندیم، سپس آن‌را آفرینشی دیگر دادیم [و در آن روح دمیدیم‏]».[2]
البته با این توضیح که بر اساس روایت امام باقر(ع) مقصود از «آفرینش دیگر» همان نفخ روح است.[3]   [1] . سجده، 7 - 9. [2] . مؤمنون، 12 - 14. [3] . قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 2، ص91، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، 1404ق.