1. در سوره بقره از فرشته وحی با نام جبرئیل یاد شده است: «قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْریلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلی قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ هُدیً وَ بُشْری لِلْمُؤْمِنینَ»؛[1] به آنان که با جبریل دشمنی میورزند، بگو: اوست که این آیات را به فرمان خدا بر دل تو نازل کرده است تا کتاب‌های دیگر آسمانی را تصدیق کند و برای مؤمنان رهنمون و بشارت باشد.
2. در سوره نحل، روح القدس نامیده شد: «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذینَ آمَنُوا وَ هُدیً وَ بُشْری لِلْمُسْلِمینَ»؛[2] بگو: آن را روح القدس به حق از جانب پروردگارت نازل کرده است تا مؤمنان را استواری ارزانی دارد و مسلمانان را هدایت و بشارت باشد.
3. و در سوره تکویر، با عنوان رسول آمده است: «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریم»؛[3] که این سخن رسولی بزرگوار است. [1] . بقره، 97. [2] . نحل، 102. [3] . تکویر، 19.
