بسم الله الرحمن الرحیمبا سلاممنظور از حدیث زیر چیست:امام علی (ع) می فرمایند:ما ابتَلَی اللّه ُ أحَدا بمِثلِ الإملاءِ لَهُ .(نهج البلاغه ، خطبه 116) خداوند هیچ کس را به چیزی همانند مهلت دادن به او، آزمایش نکرده است.با تشکر لبیک یا حسین (ع)

این روایت؛ مربوط به مجازات‌های استدراجی خداوند در دنیا است که یکی از سنت‌های الهی در مقابله با بدکاران است. به این معنا که آنها هرچه بد می‌کنند نعمت بیشتر می‌یابند و خود نمی‌دانند که این نعمت‌ها به منظور غوطه‌ور نمودن ایشان در لذت و کامرانی‏ است تا به تدریج استعداد هدایت را از دست می‌دهند و زمانی فرا می‌رسد که تمام فرصت‌ها از آنها گرفته می‌شود. و این از دو حال خارج نیست، یا این نعمت‌ها باعث تنبّه و بیداریشان می‌شود که در این حال برنامه «هدایت الهی» عملی شده، و یا این‌که بر غرور و بی خبریشان می‌افزاید.
یکی از موارد آزمایش الهی در «ما ابتَلَی اللّه ُ أحَدا بمِثلِ الإملاءِ لَهُ» بیان شده است؛ یعنی خدای تعالی به وسیله مهلت و فرصت دادن به انسان در زندگی که یکی از نعمت‌های بزرگ الهی است، او را مورد آزمایش و امتحان قرار می‌دهد. که در نهایت به سود افراد با ایمان تمام خواهد شد؛ چون آنها این فرصت و هشدار را درک کرده و اقدام به اصلاح انحرافات احتمالی خویش می‌نمایند، اما اگر به شخصی فرصت داده شده و هشداری به او نرسد، او در دریای غفلت غوطه‌ور شده و ناگهان بدون هشدار قبلی با عذاب نهایی مواجه خواهد شد.