در روایتی از امام موسای کاظم(ع) شرحی بر این حدیث نبوی وجود دارد: محمد بن ابی عمیر نقل می­کند که از امام هفتم(ع) پرسیدم: معنای این سخن پیامبر(ص) چیست که می­فرماید: «اعملوا فکل میسر لما خلق له»؛ تلاش کنید؛ زیرا هر چیزی در ارتباط با آنچه جهت آن خلق شده، توفیق خواهد یافت؟ ایشان فرمودند خداوند عزوجل، جن و انس را برای آن آفرید تا او را پرستش کنند و آنان را نیافرید تا او را نافرمانی کنند و این همان مضمون آیه شریفه­ای است که بیان می­دارد ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای آن‌که عبادت کنند.[1] بر این اساس، پروردگار به هر مخلوق در همان راستا و جهتی که خلقتش برای آن طراحی شده، یاری خواهد رساند(و طبیعتاً به انسان نیز جهت عبادت کمک خواهد کرد). پس وای بر فردی که (با این موقعیت مناسب) کوری را بر هدایت ترجیح دهد.[2] با این توضیح، به ترجمه کلمه به کلمه روایت نبوی می­پردازیم: اعملوا: تلاش کنید فکلّ: زیرا هر مخلوقی میسّر: مورد حمایت است لِما: برای آن جهتی که خُلِق: آفریده شده است(ضمیر فعل به «کلّ» بر می­گردد) له: برای آن جهت.(ضمیر به «ما» بر می­گردد). [1] . ذاریات، 56. [2] . شیخ صدوق، التوحید، ص 356، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1398 ق.
بسم الله الرّحمن الرّحیم. با سلام، معنای این حدیث که (کلٌّ مُیسَّرٌ لِما خُلِقَ له) چیست؟ آیا ضمیر (خُلِقَ) به شخص (کُلٌّ) بر میگردد یا به (ما)؟ با تشکّر
در روایتی از امام موسای کاظم(ع) شرحی بر این حدیث نبوی وجود دارد:
محمد بن ابی عمیر نقل میکند که از امام هفتم(ع) پرسیدم: معنای این سخن پیامبر(ص) چیست که میفرماید: «اعملوا فکل میسر لما خلق له»؛ تلاش کنید؛ زیرا هر چیزی در ارتباط با آنچه جهت آن خلق شده، توفیق خواهد یافت؟
ایشان فرمودند خداوند عزوجل، جن و انس را برای آن آفرید تا او را پرستش کنند و آنان را نیافرید تا او را نافرمانی کنند و این همان مضمون آیه شریفهای است که بیان میدارد ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای آنکه عبادت کنند.[1] بر این اساس، پروردگار به هر مخلوق در همان راستا و جهتی که خلقتش برای آن طراحی شده، یاری خواهد رساند(و طبیعتاً به انسان نیز جهت عبادت کمک خواهد کرد). پس وای بر فردی که (با این موقعیت مناسب) کوری را بر هدایت ترجیح دهد.[2]
با این توضیح، به ترجمه کلمه به کلمه روایت نبوی میپردازیم:
اعملوا: تلاش کنید
فکلّ: زیرا هر مخلوقی
میسّر: مورد حمایت است
لِما: برای آن جهتی که
خُلِق: آفریده شده است(ضمیر فعل به «کلّ» بر میگردد)
له: برای آن جهت.(ضمیر به «ما» بر میگردد). [1] . ذاریات، 56. [2] . شیخ صدوق، التوحید، ص 356، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1398 ق.
- [سایر] بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم می خواستم با صرف و نحو عربی(در حد متوسط)آشنا شوم از چه کتابی استفاده کنم؟ با تشکر
- [آیت الله سیستانی] آیا تسمیه و ذبح را دو شخص می توانند عهده دار شوند بطوریکه یکی تسمیه بگوید و دیگری حیوان را ذبح کند ؟
- [آیت الله نوری همدانی] آیا تسمیه و ذبح را دو شخص میتوانند عهده دار شوند؛ به طوری که یک تسمیه بگوید و دیگری حیوان را ذبح کند؟
- [سایر] بسم الله الرحمن الرحیم چند حرف است؟
- [سایر] وجه تسمیه حضرت فاطمه (علیهاالسلام) به انسیه حوراء چیست؟
- [آیت الله نوری همدانی] آیا تسمیه اشخاص لال که قدرت بر ادای درست تسمیه ندارند صحیح است؟
- [سایر] کوثر به چه معناست؟ و وجه تسمیه حضرت زهرا (سلام الله علیها) به آن چیست؟
- [سایر] بسم الله الرحمن الرحیم. با عرض سلام، درمورد خمس پاسخ شما به این روایت از امام زمان (عج) که میفرمایند در دوره غیبت خمس از شیعیان من برداشته شده چیست؟
- [سایر] بسم الله الرحمن الرحیم با سلام می خواستم بنده در حوزه تبیان عضو شوم چگونه امکان دارد یاعلی
- [سایر] فضیلت گفتن ذکر (بسم الله الرّحمن الرّحیم) چیست؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر انسان بخواهد الله اکبر را به چیزی که بعد از آن می خواند مثلاً به بِسْمِ "اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ" بچسباند باید "راء" اکبر را با پیش بخواند.
- [آیت الله سبحانی] اگر انسان بخواهد (الله اکبر) را به چیزی که بعد از آن می خواند مثلا به (بسم الله الرحمن الرحیم) بچسباند، باید (ر) اکبر را پیش بدهد.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر انسان بخواهد (اللهُ اکبر) را به چیزی که بعد از آن می خواند مثلاً به بسم الله الرحمن الرحیم ) بچسباند باید (ر) اکبر را با پیش بخواند .
- [آیت الله بروجردی] اگر انسان بخواهد (اَللهُ اَکبَرُ) را به چیزی که بعد از آن میخواند مثلاً به بسم الله الرحمن الرّحیم بچسباند، باید (ر) اکبر را پیش [ضمه] بدهد.
- [امام خمینی] اگر انسان بخواهد "الله اکبر" را به چیزی که بعد از آن می خواند مثلا به"بسم الله الرحمن الرحیم" بچسباند، باید ر اکبر را پیش بدهد.
- [امام خمینی] - ترجمه سوره قل هو الله احد بسم الله الرحمن الرحیم: (قل هو الله احد)، یعنی بگو ای محمد (ص) که خداوند، خدایی است یگانه. (الله الصمد)، یعنی خدایی که از تمام موجودات بی نیاز است. (لم یلد و لم یولد)، فرزند ندارد و فرزند کسی نیست. (و لم یکن له کفوا احد)، یعنی هیچ کس از مخلوقات مثل او نیست.
- [آیت الله مکارم شیرازی] بسْم الله الرحْمن الرحیم: به نام خداوند بخشنده بخشایشگر قلْ هو الله احدٌ: بگو اوست خدای یکتا. الله الصمد: خداوندی است که همه نیازمندان قصد او می کنند; لمْ یلدْ و لمْ یولدْ: (هرگز) نزاد و زاده نشد; و لمْ یکنْ له کفواً احدٌ و برای او هیچ گاه شبیه و مانندی نبوده است.
- [آیت الله بهجت] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنابر احتیاط واجب بهنحو مأثور بگوید: (بسم اللّه و بِاللّه و صَلَّی اللّه عَلی محمّدٍ و آلِ محمّد) یا (بسم اللّه و باللّه اللّهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ)، ولی بهتر است بگوید: (بسم اللّه و باللّه السّلامُ عَلَیکَ اَیّهَا النَّبِیُّ و رَحْمَةُ اللّه وَ بَرَکاتُه)، بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنابر اظهر وقتی سر از سجده برداشت تشهد بخواند، سپس سلام بدهد.
- [آیت الله سبحانی] دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیّت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: (بِسْمِ اللهِ و باللهِ وَ صَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّد وَ آلهِ یا بِسْمِ الله وَ بِاللهِ اَللَّهُمَّ صَلّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد) ولی بهتر است بگوید (بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَة الله وَ بَرَکاتُه)، بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهائی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد. قضای سجده و تشهد فراموش شده
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیت سجده سهو کند، و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد، و ذکر بگوید، و ذکر سجده سهو را به سه نحو می شود انجام داد. اول "بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَصَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّد وَآلِه". دوم "بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد". سوم "بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکَاتُه"، و احتیاط اختیار قسم سوم است، بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و ذکر را بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.