1. مراجعه به دندان‌پزشکی در حال روزه و تزریق آمپول بی‌حسّی در آنجا یا داخل کردن وسایل پزشکی در دهان، موجب بطلان روزه نیست، مگر این‌که وسایل مذکور آغشته به آب دهان شود و آن‌را بیرون آورد و دوباره وارد دهان کند و رطوبت آن ابزار یا سایر مواد غیر خوراکی را فرو برد.[1]
2. چنانچه درد دندان قابل تحمل بوده و مراجعه به دندان‌پزشک در حال روزه ضرورت نداشته باشد و بداند با مراجعه، آب یا موادی دیگر به حلق می‌رسد، رفتن به دندان پزشکی جایز نیست. و چنانچه مراجعه کند و چیزی وارد حلق شود علاوه بر قضا موجب کفاره هم خواهد بود.
اما در صورتی که درد شدید باشد، و احتمال مواظبت از فرو رفتن آب و مواد دیگر را می‌دهد، اگر چیزی از حلق فرو رفت، صِرفاً قضا کردن آن کفایت می‌کند و کفاره‌ای به عهده او نمی‌باشد.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
اگر چیزی وارد حلق نشود، مانعی ندارد ولی اگر بداند چیزی وارد حلق می‌شود، جایز نیست هنگام روز به دندان پزشکی مراجعه نماید، مگر در فرض ضرورت و مشقت که در این صورت اگر چیزی وارد حلق شده، صِرفاً قضا کردن آن کفایت می‌کند و کفاره‌ای به عهده او نمی‌باشد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
چنانچه مواظبت کند ولی چیزی بی اختیار فرو رود روزه‌اش اشکالی ندارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر بدون التفات و قصد پایین رود روزه‌اش صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه درد دندان قابل تحمل باشد با علم به رسیدن آب یا مواد دیگر به حلق، رفتن به دندان پزشکی جایز نبوده و چنانچه چیزی وارد حلق شود علاوه بر قضا موجب کفاره هم خواهد بود.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
اگر رفتن آب و مواد در حلق عمدی نباشد، روزه اش صحیح است ولی روزه دار نباید جائی برود که می‌داند چیزی از گلویش داخل خواهد شد.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
اگر درد دندان به گونه‌ای است که به طور عادی قابل تحمل نیست، جایز است شخص به دندان پزشکی برود.
حتی اگر بداند یا احتمال بدهد این مواد فرو می‌رود؛ اما اگر چیزی را ببلعد، روزه‌ی او باطل می‌شود و باید بقیه روز را از مفطرات امساک کند و بنا بر احتیاط باید بعداً روزه را قضا کند؛ اما کفاره ندارد. لینک به سایت استفتائات [1] . امام خمینی، سید روح اللّٰه، استفتاءات، ج1، ص 306، دفتر انتشارات اسلامی، قم، پنجم، 1422 ه ق؛ فاضل لنکرانی، محمد، احکام پزشکان و بیماران، ص 66 و 248، بی‌جا، بی‌تا؛ بهجت، محمد تقی، استفتاءات، ج2، ص 364، دفتر حضرت آیة الله بهجت، قم، اول، 1428 ه ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، احکام پزشکی، ص 207، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب، قم، اول، 1429 ه ق؛ آیت الله مکارم شیرازی (اگر رطوبت به قدری باشد که در آب دهان مستهلک شود، فرو بردن آن روزه را باطل نمی‌کند). [2] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.
