قاعده من ملک
مهمترین دلیلی که در فقه برای اثبات حجیت و نفوذ اقرار مورد استناد قرار میگیرد حدیث نبوی «اقرار العقلاء علی انفسهم جائز» است.
معنای قاعده «من ملک» این است که هر کس شرعاً و قانوناً مُجاز باشد عملی را انجام دهد، اقرار وی نیز دربارهی آن عمل، معتبر و نافذ خواهد بود اگر چه متن اقرار بر ضرر خود او نبوده و چه بسا به ضرر دیگران باشد. و از این جهت از «قاعده اقرار العقلاء» که شرط اعتبار آن، اقرار شخص عاقل بر علیه خویش است، جدا میشود.
از مصادیق این قاعده میتوان به مواردی از جمله: اقرار مسلمانان بر امان دادن به کافر پیش از اسیر شدن او و اقرار طفل به وصیت خود اشاره کرد.