امام علی(ع) در بخشی از آداب قضای حاجت می‌فرماید: وقتی که به مدفوع خود پس از پایان کار نگاه می‌کند بگوید: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی الْحَلَالَ وَ جَنِّبْنِی الْحَرَام»؛[1] خدایا! روزی حلال را نصیبم کن و مرا از روزی حرام دور گردان.
همچنین در آداب دیگر قضای حاجت امام صادق(ع) فرمود: عمرو بن عبید و واصل بن عطاء و بشیر رحال، آداب قضای حاجت را از پدرم امام باقر(ع) جویا شد. ایشان فرمودند: هنگامی که شخص به دست‌شویی وارد می‌شود «بسم الله» بگوید. و هنگامی که برای قضای حاجت نشست، بگوید: «اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّی الْأَذَی وَ هَنِّئْنِی طَعَامِی»؛ پروردگارا! اضافات آزاردهنده را از بدنم دور کن تا غذایی که خوردم گوارایم باشد. و هنگامی که قضای حاجت به پایان رسید، بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَمَاطَ عَنِّی الْأَذَی وَ هَنَّأَنِی طَعَامِی»؛ سپاس پروردگاری را که اضافات آزاردهنده را از بدنم خارج کرده و غذایم را گوارایم نمود.
سپس امام فرمودند: فرشتهای به بندگان موکّل است که هرگاه فردی قضای حاجت کرد، سر او را رو به پایین کرده(تا مدفوعش را ببیند) و به او می‌گوید: ای فرزند آدم! آیا به آنچه از بدنت خارج شد، نمینگری؟! پس مراقب باش تا غذایی جز غذای پاکیزه و حلال وارد بدنت نشود و نیز مراقب رفتارهای جنسیات باش.[2] [1] . ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول صلی الله علیه و آله، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 117، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق؛ همچنین این روایت به گونه دیگری نیز نقل شده، اما ذکر همان است که گفته شد؛ ر.ک: شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 23، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق. [2] . سید بن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 49، قم، بوستان کتاب، 1406ق.
