تجزی در اجتهاد
تجزّی در اجتهاد به معنای قدرت بالفعل بر استنباط بعضی از احکام شرعی است.
محقق اردبیلی (متوفای 993ق) از فقهای بزرگ و پژوهشگر سترگ شیعه و جهان اسلام است که با تفکر در روایت مقبوله عمر بن حنظله؛ احکام گوناگون و فایدههای بزرگی را ارائه میدهد که از جمله آنها دلالت مقبوله بر «تجزّی در اجتهاد» است. همچنین برای اثبات این دیدگاه، مشهوره ابی خدیجه را به کمک میگیرد.
اجتهاد متجزّی آن است که در انسان قدرت و ملکهای پدید آید که با آن بتواند در بخشی از احکام شرعیه، استنباط و اجتهاد کند، (ولی در سایر بخشهای فقه قدرت اجتهاد نداشته باشد و آن ملکه در او نباشد)؛ صاحب چنین اجتهادی را مجتهد متجزّی گویند.