آیا همان‌طور که بدن انسان به شرایط دنیا عادت می‌کند، بعد از مردن، روح انسان نیز به برزخ خو می‌گیرد یا این‌که شرایط برزخ لحظه به لحظه تازگی دارد؟

به نظر می‌رسد کسانی که تازه از دنیا رفته‌اند و وارد برزخ شدند، اوائل و ابتدای امر، کارشان مشکل‌تر است؛ و احتمالاً به مرور با وضعیت آن‌جا آشناتر، و به نوعی مقداری با شرایط انس می‌گیرند. البته شاید این مطلب با تازگی حوادث برزخ منافات نداشته باشد؛ یعنی از یک‌سو شرایط و حوادث آن‌جا نو و تازه باشد و از سوی دیگر انسان با این شرایطی که لحظه به لحظه تازه و نو است، روبه‌رو می‌شود.
به بیان دیگر؛ این‌که نمی‌توان گفت: ویژگی و شرایط عالم پس از مرگ مانند شرایط و ویژگی عالم دنیا است؛ زیرا معمولاً حوادث دنیا، مشمول گذر و مرور زمان می‌شوند و هر تازه‌ای کهنه می‌شود.
از سوی دیگر؛ نمی‌توان گفت: هیچ تغییری در حالات افراد ایجاد نمی‌شود و حالات ابتدایی آن با مراحل بعدی فرقی ندارد. چنان‌که برخی از عذاب‌های دنیا مانند شکنجه‌های سخت که در مدت‌های طولانی صورت می‌گیرد؛ هر چند کاملاً مشمول مرور زمان نمی‌شوند و شکنجه حالت عادی به خود می‌گیرد ولی این‌گونه نیست که احساسات و حالات ابتدایی و روزهای اول شکنجه با حالات بعدی یکسان باشد و دائماً همان تازگی ابتدایی را داشته باشد.