خداوند در قرآن می‌فرماید: «دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه است ... ».[1]
در آیه دیگر می‌فرماید: «مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر می‌دهند. [این] برای کسی است که بخواهد دوران شیرخوارگی را تکمیل کند».[2]
با توجه به آیات شریفه‌ای که در بالا ذکر شد، توجه به نکاتی لازم است:
الف. دو سال شیردادن واجب نیست، بلکه مدت اعلام شده نشانگر آن است که بیش از این نباید شیر داد، و بر این اساس، جایز است که مدّت شیردادن کمتر از دو سال باشد.[3]
ب. حضرت فاطمه زهرا(س) در طول ده سال زندگی مشترک خود چهار فرزند به دنیا آوردند و با آنکه فاصله میان برخی فرزندان کمتر از دو سال بود؛ شاید امکان شیردهی دوساله مستقل برای همه فرزندان حضرتشان فراهم نبود، اما همواره این امکان وجود داشت که دو فرزند با هم و به صورت مشترک در حال شیرخوارگی بوده و با غذاهای مکمل تقویت می‌شدند. [1] . احقاف، 15. [2] . بقره، 233. [3] . حلّی سیوری، مقداد بن عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، ج 2، ص 232، قم، انتشارات مرتضوی، چاپ اول، 1425ق.
