چندهمسری، تکلیفی واجب و یا حتی مستحب برای مردان نیست، بلکه تنها حقی برای آنان است که آن نیز در شرایط خاص و با امکان اجرای عدالت مجاز می‌باشد. از طرفی تناسب جمعیتی موجود بین زنان و مردان، در شرایط عادی و در مقام عمل، حداکثر تنها به یک درصد از مردان اجازه میدهد تا از این حق خود استفاده کنند.
حضرت خدیجه(س) و حضرت زهرا(س) از لحاظ معنوی، برترین زنان عالم بوده و در نگاهی دنیایی، در سختترین شرایط، به یاری و همراهی همسرشان شتافته و نهایت آرامشی که نیازشان بود را برایشان فراهم میکردند.
از طرفی حضرت پیامبر(ص) و امام علی(ع)، اگر همسر جدیدی انتخاب میکردند، علاوه بر آن‌که نمیتوانستند در دوستی باطنی، آنان را شریک همسران اول خود قرار دهند، در رفتار ظاهری نیز برخورد یکسان میان همسران جدید و آن دو بانوی آسمانی یا اساساً امکانپذیر نبود و یا بسیار دشوار به نظر میرسید؛ در همین راستا دلیل قانعکنندهای وجود نداشت که آن‌حضرات از حقی استفاده کنند که اجرای آن، هیچ منفعت مادی و یا پاداش اخروی را برایشان به دنبال نداشته باشد.
در پاسخ تفصیلی، توضیحات بیشتری در این زمینه ارائه شده است.
