آیا در آیات قرآن کریم به ولایت معصومین علیهم السلام اشاره ای شده است؟

آیه ی شریفه ی (إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرا فِی کِتَابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاْءَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَکُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّةً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ) از آیات ولایت است. ماه‌ های دوازده ‌گانه ائمه ‌ی اثنی عشر علیهم ‌السلام هستند که چهار (علی) به تعداد ماه‌های حرام دارند. (ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ) همان ولایت و تشیع است. این انوار تابناک از ابتدای آفرینش (یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاْءَرْضَ) واسطه‌ی فیض بوده و به دیگر پدیده‌ها روزی مادی و معنوی می‌رسانده‌اند و بشر با نسبت‌های ناروا و نادرست مانند کاستن یا افزودن شمار ایشان یا نپذیرفتن ولایت آنان به خود ظلم نمایند: (فَلاَ تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَکُمْ). (وَقَاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّةً)؛ مشرکان در میدان ولایت همان کسانی هستند که قرآن بالا می‌برند و به نماز شب مشهور هستند. مرتجعانی دگم‌اندیش که از ساحت قدسی ولایت نوری ندارند و تاریک‌اندیش می‌باشند. با آنان باید به‌سختی برخورد داشت وگرنه این مانعان همه‌ی ولایت‌مداران را خواهند کشت. این آیه بسیار پرمحتواست و اموری که در باب ولایت برای مؤمنان پیش می‌آید و نیز درگیری‌ها و نزاع‌ها در آن آمده است. قرآن کریم برای حفظ اصل دین و قرآن کریم است که به نام ائمه‌ی هدی علیهم‌السلام تصریح نمی‌نماید. قرآن کریم نام پیامبران الهی را به صراحت می‌آورد؛ چرا که دوره‌ی ایشان به پایان رسیده است ولی دین نبی ختمی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله دین خاتم است و باید تا روز قیامت ماندگار باشد، از این رو خداوند متعال از تصریح به اسم اوصیای پیامبر ختمی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله خودداری می‌نماید تا معاندان، مبغضان و بدخواهان ایشان سند اصلی دین را در آتش کینه و نفرت خود از بین نبرند و آن را نسوزانند آن گونه که بسیاری از قرآن‌ها را جمع آوردند و سوزاندند و تنها نسخه‌ی جمع‌آوری شده توسط خلیفه‌ی جور را بر گرفتند.
منبع: پایگاه حضرت آیت الله العظمی نکونام (دامت برکاته).