امامان و معصومان علیهم السلام، از جهت ولایت تکوینی دارای چه جایگاهی هستند؟

ولی اللّه بودن امامان علیهم السلام
(ولیّ) یکی از اسمای الهی است و از آنجا که (اسماء اللّه ) باقی و دائم اند، انسان کامل که مظهر اَتَم و اَکمل اسمای الهی است صاحب ولایت کلیه دائمی است و می‌تواند به اذن او، در ماده کائنات تصرف کند و قوای ارضی و سماوی را تحت تسخیر خویش در آورد. این ولایت تکوینی، از ویژگی‌های برجسته امام علیه السلام به شمار می‌رود1 و از همین رو هر چیزی را اراده کند، به اذن خداوند، در جهان واقع می‌شود.2
گفتنی است واجد مقام ولایت که تحت تدبیر خاص خدای سبحان قرار گرفته و در واقع تحت ولایت او است مأمور محض بودن خود را می‌داند و به هیچ وجه داعی استقلال ندارد؛ زیرا ولایت اذنی با استقلال سازگار نیست.
انسان وقتی دریافت که اراده او، مقهور اراده خدای سبحان است؛ می‌تواند به مقام شامخ (ولایت) نایل آید.3
چون بپرّاند مرا شه در روش
می‌پرم بر اوج دل چون پرتوش
همچو ماه و آفتابی می‌پرم
پرده های آسمان‌ها می‌درم4
پی نوشت:
1. انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه، صص 56 57.
2. تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج 6، ص 160.
3. تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج 7، ص 175.
درباره ولایت تکوینی ر.ک:
الف. علامه طباطبایی، ولایت نامه، ترجمه همایون همتی، امیرکبیر، تهران: چاپ اوّل، 1366، مجموع کتاب.
ب. استاد حسن زاده آملی، مجموعه مقالات، (مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم: چاپ دوّم، 1364 ش)، صص 3182.
4. مثنوی، دفتر دوم، ابیات 1158 1159.
منبع: porseman.org