جواب حجت الاسلام علی اکبر بابایی:
برای فهم معارف قرآن، چه ظاهر و چه باطن، دو معیار بیش تر وجود ندارد: 1 . طبق قواعد ادبیات عرب و اصول عقلایی محاوره باشد. 2 . با سند معتبر ثابت شود که پیامبر یا یکی از امامان معصوم(علیهم السلام) آن معنا را برای آیه بیان کرده اند.
بنا بر این، برای معانی و مصادیق باطنی قرآن و تأویل آن، که فهم آن فراتر از توان افراد غیر راسخ در علم است، تنها معیار، شنیدن از راسخان در علم است و به غیر از پیامبر و اوصیای آن حضرت، به شخص دیگری نمی توانیم استناد کنیم. پس آنچه از معارف قرآن را که طبق قواعد ادبی و اصول عقلایی محاوره نمی توان فهمید و روایت معتبری نیز از پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)یا امامان معصوم(علیهم السلام)در بیان آن نرسیده است، باید منتظر بمانیم تا امام زمان، مفسر حقیقی قرآن، ظهور فرماید و از بیان آن بزرگوار استفاده کنیم؛ از این رو می توان گفت که یکی از آثار غیبت امام زمان(علیه السلام)محرومیت از بخش عظیمی از معارف قرآن است.
منبع: باطن و تأویل قرآن، گفتگو با حجت الاسلام علی اکبر بابایی و دکتر محمد کاظم شاکر، نشر مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه (1381).
