الف- پیشی نگرفتن بر پیامبر؛ (یا أَیها الذین امنوا لا تُقدموا بین یدی الله و رَسوله و اتَقوا الله اِن الله سَمیع علیم) حجرات/1: ای اهل ایمان! هرگز پیشاپیش وحی حرکت نکنید، بلکه تابع وحی باشید؛ هرگز خواسته خود را بر وحی تحمیل نکنید و بدان رنگ دین ندهید و همان گونه که فرشتگان بدون اذن خداوند سخنی نمی‌گویند و از او اطاعت می‌کنند: (بل عِباد مُکرمون لا یَسبقونه بالقول و هم بِأمره یعملون) انبیاء/26-27، شما نیز در دینتان فرشته خوی باشید و در اندیشه، گفتار و رفتار خود تابع وحی بوده، پروای الهی پیشه کنید.
ب- مراعات ادب حضور پیامبر؛ (یا أَیها الذین امنوا لا تَرفعوا أَصواتکم فَوق صَوت النبی و لا تَجهروا له بِالقول کَجَهر بَعضکم لِبعض أَن تَحبط أَعمالکم و أنتم لاتشعرون) حجرات/2: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! وقتی در مجلس رسول گرامی(ص) بار یافتید، صدایتان از صدای آن حضرت بلندتر نباشد. از آن جا که حیات و ممات پیامبر یکسان است، اکنون نیز کسانی که به حرم آن حضرت مشرف می‌شوند، باید ادب حضور رسول گرامی(ص) را مراعات کنند. اصولاً انسان وزین می‌کوشد تا با صدای بلند سخن نگوید مگر ضرورتی آن را ایجاب کند.
خداوند در پایان این آیه تهدید می‌کند که اگر ادب محضر رسول اکرم(ص) را مراعات نکنید، اعمالتان حبط و باطل می‌شود. چنانکه مراعات ادب مذکور، موجب رشد روح تقوا در دل انسان شده و غفران و پاداش الهی را به دنبال دارد: (اِن الَذین یَغضون أَصواتهم عِند رسول الله أولئک الذین امتَحَن الله قُلوبهم لِلتقوی لَهم مَغفرة و أَجَر عَظیم) حجرات/3. امتحان تقوای دل و پیروز شدن در این آزمون، از پر افتخارترین کمالهای انسانی است.
ج- تجلیل از پیامبر به عنوان شعار رسمی: (اِنا أَرسلناک شاهداً و مُبشراً و نَذیراً لِتؤمنوا بِالله و رَسوله و تَعزروه و تُوقره) فتح/8-59) ای پیامبر! ما تو را به عنوان شاهد و بشارت دهنده و ترساننده به سوی مردم فرستادیم تا شما مردم به خد او پیامبرش ایمان بیاورید و آن حضرات را حمایت کرده، او را توقیر و تکریمش کنید. بنابر این تجلیل از پیامبر به عنوان یک شعار اسلامی، همیشه_ در زمان حیات آن حضرت و پس از آن_ زنده است، زیرا مقام رسالت رسول گرامی(ص) همواره زنده است.
eporsesh.com
