دیدگاه قرآن پیرامون رعد و برق و باران چه می باشد؟

در قرآن مجید کراراً سخن از (رعد) و (برق) به میان آمده و بلافاصله بعد از آن به ریزش بارانها اشاره شده است.
در آیه 24 سوره روم می خوانیم (وَمِنْ آیاتِهِ یُریکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَیُحْیی بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها اِنَّ فی ذلِکَ لآیاتٍ لِقَوْمِ یَعْقِلُونَ) [و از آیات و نشانه های او این است که برق (و رعد) را به شما نشان می دهد که هم مایه بیم است و هم امید (بیم از صاعقه ها و امید به نزول باران) و از آسمان آبی فرو می فرستد که زمین را بعد از مردنش، با آن زنده می کند در این نشانه هایی است (از عظمت و قدرت خدا) برای گروهی که فکر می کنند.]
و در آیه 12 سوره رعد می خوانیم (هُوَ الَّذی یُریکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَیُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ) [او کسی است که برق را به شما نشان می دهد که هم مایه ترس است و هم امید، و ابرهای سنگین ایجاد می کند.]
در گذشته کسی دقیقاً نمی دانست که پیدایش (رعد) و (برق) از کجا است، و لذا هر کس فرضیه ای برای خود درست می کرد، و گاه آن را با اسطوره ها و افسانه ها می آمیخت. ولی امروز مسلم شده است که جریان رعد و برق مربوط به تخلیه های الکتریکی است که بین دو قطعه ابر با الکتریسیته های مختلف (یکی مثبت و دیگری منفی) حاصل می شود، و در واقع همان طور که وقتی دو سیم برق به هم نزدیک شود، جرقه ای می زند که هم دارای صدا و هم حرارت است، همین معنی در میان ابرها رخ می دهد، (برق) جرقة عظیم آن است و (رعد) صدای آن جرقه.
و گاه این تخلیه الکتریکی بین قطعات ابری که دارای الکتریسیته مثبت است و زمین که معمولاً الکتریسیته منفی دارد صورت می گیرد و در این هنگام، جرقه در سطح زمین ظاهر می شود، و آن را (صاعقه) می نامند که سبب آتش سوزیهای مهیب در بیابانها و جنگلها و گاه در ساختمانها می شود و ممکن است یک گله گوسفند عظیم را در یک لحظه تبدیل به خاکستر کند، و یا اگر به کوه بخورد سنگها متلاشی می شود، و یا اگر به سطح دریا اصابت کند جانداران دریا را در یک منطقه نابود، سازد همه اینها به خاطر آن است که حرارت حاصله از آن جرقه بسیار بالا است، حرارتی که همه چیز را مبدل به دود و خاکستر می کند.
در قرآن مجید کراراً سخن از (رعد) و (برق) به میان آمده و بلافاصله بعد از آن به ریزش بارانها اشاره شده است.
در آیه سوره روم می خوانیم (وَمِنْ آیاتِهِ یُریکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَیُحْیی بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها اِنَّ فی ذلِکَ لآیاتٍ لِقَوْمِ یَعْقِلُونَ) [و از آیات و نشانه های او این است که برق (و رعد) را به شما نشان می دهد که هم مایه بیم است و هم امید (بیم از صاعقه ها و امید به نزول باران) و از آسمان آبی فرو می فرستد که زمین را بعد از مردنش، با آن زنده می کند در این نشانه هایی است (از عظمت و قدرت خدا) برای گروهی که فکر می کنند.]
و در آیه سوره رعد می خوانیم (هُوَ الَّذی یُریکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَیُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ) [او کسی است که برق را به شما نشان می دهد که هم مایه ترس است و هم امید، و ابرهای سنگین ایجاد می کند.]
در گذشته کسی دقیقاً نمی دانست که پیدایش (رعد) و (برق) از کجا است، و لذا هر کس فرضیه ای برای خود درست می کرد، و گاه آن را با اسطوره ها و افسانه ها می آمیخت. ولی امروز مسلم شده است که جریان رعد و برق مربوط به تخلیه های الکتریکی است که بین دو قطعه ابر با الکتریسیته های مختلف (یکی مثبت و دیگری منفی) حاصل می شود، و در واقع همان طور که وقتی دو سیم برق به هم نزدیک شود، جرقه ای می زند که هم دارای صدا و هم حرارت است، همین معنی در میان ابرها رخ می دهد، (برق) جرقة عظیم آن است و (رعد) صدای آن جرقه.
و گاه این تخلیه الکتریکی بین قطعات ابری که دارای الکتریسیته مثبت است و زمین که معمولاً الکتریسیته منفی دارد صورت می گیرد و در این هنگام، جرقه در سطح زمین ظاهر می شود، و آن را (صاعقه) می نامند که سبب آتش سوزیهای مهیب در بیابانها و جنگلها و گاه در ساختمانها می شود و ممکن است یک گله گوسفند عظیم را در یک لحظه تبدیل به خاکستر کند، و یا اگر به کوه بخورد سنگها متلاشی می شود، و یا اگر به سطح دریا اصابت کند جانداران دریا را در یک منطقه نابود، سازد همه اینها به خاطر آن است که حرارت حاصله از آن جرقه بسیار بالا است، حرارتی که همه چیز را مبدل به دود و خاکستر می کند.
eporsesh.com