آیا قرآن فقط برای مردم عربستان نازل شده یا برای همه بشریت است؟

قرآن کریم کتاب هدایت همه انسانها در همه اعصار است؛ پهنه زمین و گستره زمان حوزه نورافشانی خورشید هماره‌تابان قرآن کریم است. نور هدایت قرآن تا آن جا که مرز بشریت است می‌تابد: "وما هی إلاّ ذکری للبشر"(1)، "وما هو إلاّ ذکر للعالمین"(2) و اختصاصی به عصری خاص یا اقلیمی مخصوص و یا نژادی ویژه ندارد.
خدای سبحان در تبیین قلمرو رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: "وما أرسلناک إلاّ کافة للنّاس"(3). بنابراین، رسالت آن حضرت "جهان‌شمول" و "ابدی"، و کتاب او "جهانی" و "جاودانه" و قوم او نیز همه افراد بشرند، نه گروهی از مردم حجاز. قلمرو انذار پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز، گستره "عالمین" و همه افراد بشر معرفی شده است: "تبارک الذی نزّل الفرقان علی عبده لیکون للعالمین نذیراً"(4)، "نذیراً للبشر".(5)
کتابی که برای هدایت همگان تنزل یافته و از نظر وسعت حوزه رهنمودْ جهان‌شمول است، باید از دو ویژگی برخودار باشد:
1 به زبانی جهانی سخن بگوید تا همگان از معارف آن بهره‌مند باشند و هیچ کس بهانه نارسایی زبان و بیگانگی با فرهنگ آن را خار راه خود نبیند و از پیمودن صراط سعادت‌بخش آن باز نایستد.
2 محتوایش برای همگان مفید و سودمند بوده، احدی از آن بی‌نیاز نباشد؛ همانند آبی که عامل حیات همه زندگان است و هیچ موجود زنده‌ای در هیچ عصر و مصری از آن بی‌نیاز نیست.

1 سوره مدّثر، آیه 31.
2 سوره قلم، آیه 52.
3 سوره سبأ، آیه 28.
4 سوره فرقان، آیه 1. مراد از "عالمین" در برخی استعمالهای قرآنیِ آن، مردم یک عصر است و در برخی موارد، مانند این آیه، مردم عصری خاص و اعصار پس از آن، و در برخی موارد، همانند آیه کریمه "الحمد‌لله ربّ العالمین" نه تنها اعصار گذشته و آینده است، بلکه عوالم غیر انسانی مانند عالم فرشتگان و جن و عالم جماد و نبات را نیز در بر می‌گیرد؛ مگر آن‌که شاهدی بر اختصاص به غیر نبات و جماد اقامه شود.
5 سوره مدّثر، آیه 36.

مأخذ: ( تفسیر تسنیم جلد 1، ص 31)