با توجه به منابع اسلامی همة آنچه که جزء مادیات هستند و مربوط به دنیا می‌باشند، مورد مذمت قرار نگرفتند مثلا در قرآن آمده (قل من حرم زینة الله التی اخرج لعباده)[1] بگو چه کسی زینت‌های الهی را که برای بندگان خود آفریده حرام کرده است، با این که در نهج البلاغه داریم زمانی که حضرت امیر علیه‌السلام شنید مردی دنیا را مذمت می‌کند، به او خطاب می‌نماید که: چرا دنیا را نکوهش می‌کنید؟ تو خودت مغرور دنیا شدی و گول خوردی در حالی که دنیا: ...دار موعظة لمن اتعظ بها، مسجد احباء الله و مصلی ملائکة الله...)[2] دنیا محل اندرز است برای آن که از آن اندرز گیرد، و مسجد دوستان خداست، و نمازگاه فرشته‌گان الهی است... ، در صورتی که دنیا یکی از بزرگترین مظاهر مادی است، با توجه به دستورات دینی، آن چه که نکوهش شده دلبستگی به مادیات است نه صرف داشتن پول و طلا و زمین و امثال این‌ها که اگر کسی اموالی داشته باشد و آن را از راه حلال بدست بیاورد و در راه حلال مصرف کند این کار جز سعادت دنیا و آخرت چیز دیگری نیست، از طرف دیگر امامان معصوم علیهم السلام دستور ندادند که گنبدهای آنان را کسی طلا کاری کند بلکه این عشق و علاقة شیعیان و طرف‌داران امامان هست که آنها را وادار می‌کند تا با ارزش‌ترین چیزی را که در اختیار دارند در راه معشوق‌شان مصرف کنند و با این کار ابراز علاقه نمایند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
شرح نهج البلاغه، شیخ محمد عبده، ج4، ص 31 و 32.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . اعراف/ 12.
[2] . عبده، محمد، نهج البلاغه، بیروت، دار المعرفة، ج4، ص 31 و 32.
