برخی از ماه‌ها و ایام سال، نزد خداوند تبارک و تعالی از ویژگی خاصی برخوردارند. از آنجا که ماه رمضان، ماه جاری شدن برکات و خیرات الهی به سوی بندگان خویش است و از طرفی ماه توبه و بازگشتن و قبولی آن در درگاه خداوند و ماه نزول قرآن کریم برای هدایت و راهنمایی بشر و نیز ماه نزول سایر کتاب‌های آسمانی می‌باشد، بر تمام ماه‌های دیگر قمری شرافت و فضیلت دارد و به همین جهت، خداوند تبارک و تعالی این ماه را مختص به خودش می‌داند. قرآن کریم، ماه رمضان را، ماه روزه‌داری و تهذیب و خودسازی می‌داند؛[1]
از طرف دیگر بر اساس برخی روایات اسلامی، خداوند تبارک و تعالی، سرنوشت انسانها را در ماه رمضان و شب قدر که یکی از شب‌های آن است، رقم می‌زند و فرشتگان در آن شب که از هزار شب و ماه برتر است، برای تقدیر و تعیین سرنوشت انسانها و آوردن خیر و برکات و تدبیر امور به زمین می‌آیند.[2]
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در خطبه‌ای معروف به خطبه شعبانیه فرمود: (ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد. ماهی که نزد خدا از همة ماه‌ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب‌هایش بر تمام شب‌ها و ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده، مورد لطف او قرار گرفته‌اید و...)[3]
بنابراین، بر اساس روایات اسلامی و به خاطر فضائل و فوائد منحصر به فردی که در ماه مبارک رمضان وجود دارد، از آن به ماه خدا تعبیر شده است و خداوند در این ماه، برکات و خیرات فراوانی به بندگانش هدیه کرده است.[4]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. محسن قرائتی، تفسیر نور، قم، مؤسسة در راه حق، چاپ اول، 1374، ج 1، ص 364، 370.
2. اکبر هاشمی رفسنجانی و جمعی از محققان، تفسیر راهنما، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیه قم، چاپ اول، 1375، ج 1، ص 454 و...
3. المیزان، ج20، ذیل سوره ی قدر.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]. بقره/ 183.
[2]. ر. ک: مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1367، ج 1، ص 455، 460.
[3]. ر. ک: حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، چاپ دوم، 1414، ج 10، ص 313.
[4]. ر. ک: طباطبایی، سید محمد حسین تفسیر المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، 1397 ق، ج 3، ص 4 23.
