کیفر باید با عمل تناسب داشته باشد . در اینجا فقط کمیت عمل مهم نیست بلکه کیفیت عمل هم مهم است . مثلا فردی یک روز دزدی می کند و یک میلیار تومان می دزد .فرد دیگری ده روز دزدی می کند و ده میلیون تومان می دزد . گناهکاران در مقابل خدایی که بی نهایت است عصیان کرده اند . یک وقت شما به دوست تان توهینی می کنید و ممکن است که این مجازاتی نداشته باشد ولی یک وقت شما به امام معصوم توهین می کنید آیا مجازت این دو یکی است ؟ اگر کسی در مقابل موجود بینهایت یک لحظه عصیان بکند مستحق عذاب ابدی است البته خدا این کار را نمی کند و حتی می بخشد . کسی که تمام عمرش را میلیاردها انسان را فریب داده است خدا از او نمی گذرد . خدا از گناهان ما می گذرد . خدا تا حدی ما را عذاب می کند و بعد بهشت می رود . شدت گناه شیطان خیلی زیاد است . خدا رحمت و غضب را هم با هم دارد .
امیر المومنین در خطبه ی قاسیه می فرماید : تکبر گناه نابخشودنی است . محال است خداوند بخاطر گناهی ، کسی را از صف مقربان اخراج کند ولی بعد انسانها را بخاطر همان گناه به صف مقربان راه بدهد . تکبر گناهی نابخشودنی است زیرا منشا همه ی گناهان است .
اگر شما کار مباحی انجام بدهید و برای دیگران عواقبی داشته باشد . اگر شما حرفی به دوست تان بزنید و دوست تان به فرد دیگری بگوید و فتنه ای درست بشود ، شما در اینجا گناهکار نیستید . ممکن است که شیطان به شما القائی بکند و شما آنرا بگویید ولی چون آن فعل گناه نیست ، دوست شما که با گفتن فتنه ای درست کرده است گناهکار است .
