قیامت را روز (نشر) گویند؛ زیرا نامه‌های رفتار انسان در آن روز باز و گشوده می‌شود: (و إذا الصُّحف نُشِرت) تکویر/10؛
نامة اعمال انسان در این جهان ملفوف و پیچیده است و در معاد منشور می‌شود. در دنیا کسی از آن خبر ندارد و حتّی اعمال گذشتة انسان برای خودش مستور است. از این‌رو با دیدن آن در معاد با شگفتی خواهد گفت: چه نامه‌ای؟ هر خُرد و کلانی را در آن شمرده و به حساب آورده‌اند حتّی شوخی و جدّی به نگارش آمده و گناهان کوچک و بزرگ در آن ثبت شده است. به او فرمان می‌رسد نامة اعمالت را بخوان: (و کلّ إنسان أَلزمناهُ طائِره فی عُنقه و نُخرج له یوم القیمة کتاباً یلقیهُ مَنشوراً إقرأْ کِتابک کَفی بِنَفسِک الیَوم علیک حَسیباً) اسراء/1314؛ [ما مقدّرات و فرآیند کردار نیک و بد هر انسانی را طوق گردن او ساختیم و روز قیامت کتابی برای او بیرون آوریم، در حالی که آن نامه چنان باز باشد که همة اوراق آن را یک مرتبه ملاحظه کند. تو خود کتاب اعمالت را بخوان که تو خود تنها برای حساب‌رسی خویش کافی هستی].
قرآن می‌فرماید: آنان که نامه‌هایشان به دست راست‌شان داده شود نامه‌های خود را می‌خوانند و به دیگران نیز می‌گویند: بیایید نامه‌های مرا بخوانید. امّا کسانی که نامة اعمالشان به دست چپ و از پشت سر به آنان واگذار گردد، گویند ای کاش این کتاب به دست من داده نمی‌شد؛ (فَمَنْ أُوتی کِتابَه بِیَمینه فأولئک یَقْرَءون کِتابهم) اسراء/71، (فأمّا مَن أُوتی کِتابه بِیَمینهِ فَیَقوُل‌هاؤُم اقرَءواْ کِتابِیه) حاقّه/19، (و أمّا مَن أُوتِیَ کِتابه بشماله فیقول یا لیتنی لم أُوت کتابیه) حاقّه/25.
www.eporsesh.com
