از روشن ترین آیاتی که دلالت دارد بر این که آخرت در عَرْض دنیا نیست، بلکه در طول و باطن دنیاست، آیه هفتم از سوره روم است: (یعلمون ظاهراً من الحیوة الدنیا و هم عن الآخرة هم غافلون; از حیات دنیا ظاهری را دانند و ایشان از آخرت غفلند).
از آن جا که خداوند در این آیه کریمه آخرت را در برابر ظاهر حیات دنیا قرار داده است، می توان دریافت که آخرت، عبارت از باطن حیات دنیاست. اگر آخرت از جنس دنیا می بود، اعتقاد به آخرت در حقیقت گونه ای اعتقاد به تناسخ بود و معاد عبادت از آبادانی و عمارت دنیا پس از خرابی اش; در حالی که همه خردمندان گفته اند که دنیا مضمحل می گردد و از میان می رود و دیگر باز نمی گردد و به هیچ روی تعمیر و آبادانی ندارد.
www.eporsesh.com
