گاهی انسان با انجام برخی از گناهان بزرگ باعث می‌شود که اعمال خوب او حبط و تباه شود.(پاک شدن و از بین رفتن).
عوامل از بین رفتن (حبط) عمل از نظر قرآن عبارتند از: شرک به خدا، ارتداد از دین، کفر، قتل پیامبران، مخالفت با رسول اکرم(ص) و گرایش به دنیا در حد افراط.
از بین رفتن و تباه شدن اعمال صالحه از نظر معنوی همانند آفت‌های زراعت است که در پاره‌ای از مواقع، کشاورزان و باغداران با آنها مواجه می‌گردند. اگر کسی به یکی از عوامل فوق مبتلا شد، همانند کشاورز و باغدار سیل دیده است که زحماتش بر باد می‌رود. همان طوری که بدن آدمی از عوامل طبیعی محیط متأثر می‌شود، روح انسان نیز تحت تأثیر عوامل قرار می‌گیرد.
البته بعضی از کارها حبط مقطعی و موضعی به بار می‌آورد و اثر عمل صالحی که مربوط به همان کار است، از میان می‌برد، مانند منت گذاشتن که اجر صدقه را از بین می‌برد. از طرفی از نظر اسلام، انسان با افعال خود صورت‌های مختلفی را پدید می‌آورد و این صورت‌ها نتایج و آثار زیبا یا زشت را به دنبال دارند. آن چه مهم و ملاک قضاوت است، پایان کار است. امام علی(ع) می‌فرماید: "حقیقت خوشبختی این است که عمل آدمی به سعادت خاتمه یابد و شقاوت آن است که عمل وی به بدبختی پایان پذیرد".(1)
نگهداری اعمال خوب و از دست ندادن آنها بسیار مهم است. در حدیثی از امام باقر(ع) آمده است: "نگهداری عمل از خود عمل سخت تر است، زیرا گاهی انسان انفاق یا صله رحم می‌کند، ولی بعد از آن با ریاکاری ثواب‌های به دست آمده را از بین می‌برد".(2)
پی‌نوشت‌ها:
1 - تفسیر نمونه، ج 21، ص 487 و 488.
2 - معانی الاخبار، ص 345.
eporsesh.com
