آیا ممکن است خدا کافر اهل تحقیق را به بهشت ببرد و مومن مقلد را به جهنم بیاندازد؟

در پاسخ به این سخن چند نکته گفتنی است :

1. خدای متعال خود به وضوح گفته که چه کسانی را به بهشت می برد و فهم آن، نظریه پردازی نمی خواهد: وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ (1) به کسانی که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده اند مژده ده که باغهایی از بهشت برای آنهاست که نهرها از زیر (درختان) آن جاری است. بنابراین مشخص است که بهشت برای کسانی است که دو شرط ایمان و عمل صالح را داشته باشند.
2. اگر قصد یافتن ارزش علم و اندیشه از منظر دین است، نیازی به این فرض های غیر واقعی نیست تا کسی بخواهد در قالب چنین پرسشی اهل فکر بودن آتئست ها را القاء کند. و تاکید مکرر بر تعقل و تفکر و تدبر و ... در دین حق اسلام، مساله را روشن می کند.

3. حقایق با شعار و ژست گرفتن، ساخته نمی شود. کدام انسان عاقلی است که عقل و خرد او، بارها و بارها به حقانیت خدا نرسیده باشد؟ و این همه دلیل و نشانه او را به نتیجه نرسانده باشد؟ بله فراوانند کسانی که انگیزه هایشان، مانع تسلیم در برابر حق می شود، و مستمر تلاش می کنند خود را به ندیدن و ندانستن بزنند، و شاید آن قدر در این مسیر تلاش بکنند که خودشان هم فریب بخورند و توهم کنند که حقیقت چیز دیگری است! حال آنکه حق روشن تر از آن است که چشم باز و اندیشه بی تعصب از رسیدن، بدان باز ماند.

4. حتی آنان که راه صحیح را به تقلید دیگران می روند، بهترند از کسانی که تقلید نمی کنند اما در بیراهه می روند.
کسی که خواص فلان میوه و فلان غذا را نمی داند و به ثمره فلان پرهیز علمی ندارد، و صرفا به خاطر تبعیت از یک پزشک آنها را انجام می دهد، سلامتی اش حاصل می شود ، در حالی که بررسی خواص فلان غذا، بدون خوردن آن، منفعتی به بدن نمی رساند.

پی نوشت :

1. سوره بقره ، آیه  25.